L’abbé Wibald munde au pape Eugène III qu‘apprenant son arrivée en Lotharingie, il s’apprêtait à aller aussitôt lui présenter ses hommages, mais qu’il a dû assiéger le château d’un de ses vassaux de Stavelot pour en délivrer des députés d'Erwitte, qui se rendaient près de Sa Sainteté.
Datierung: [1147, après le 5 novembre]
Reverentisimo patri suo et domino Eugenio uni et universali pontifici frater Wibaldus Dei et vestra gratia id, quod est in aecclesia catholica, devotionem filii et obedientiam servi.
Audito adventu vestro ad partes Lotharingiae, festinavimus res Corbeiensis ecclesie ordinare et vestrae sanctitati celerius occurrere, quatinus tam de persona nostra quam de rebus, nobis a Deo et a vestra bonitate commissis, vestrae sanctitati tam devotum quam debitum exhiberemus famulatum. Et agente divina misericordia, piam ac fidelem intentionem subsecuta est maturior efficatia. Nam legatos hominum de Erueta. qui ad vestram sublimitatem pro quibusdam aecclesiasticis causis missi tendebant, captos invenimus in quodam castello cujusdam ministerialis Stabulensis ecclesiae; et sub momento introitus nostri, antequam panem gustaremus, ad honorem persone vestrae [et] defensionem aecclesiasticae justitiae eandem munitionem obsedimus, et cum labore ac sumptu et gravibus inimicitiis, de carcere in quo erant eduximus, et eos ad sanctitatis vestrae genua liberos transmisimus; cum tamen jam prius pactionem fecissent, ut pro redemptione sua fere marcas puri argenti dare deberent. Res eorum, quas amiserant, recipere non potuimus, quia non ab his servabantur, a quibus capti fuerunt. Set propter honorem vestrum duas eis equitaturas et viaticum largiti sumus.