Logo: Universität Hamburg
Logo: Formulae, Litterae, Chartae
Logo: Akademie der Wissenschaften in Hamburg
Weitere Texte - Formeln - Lexikon - Urkunden und Briefe
- Formeln - Lexikon - Urkunden und Briefe
- Nr. 1 - Nr. 2 - Nr. 3 - Nr. 4 - Nr. 5 - Nr. 6 - Nr. 7 - Nr. 8 - Nr. 9 - Nr. 10 - Nr. 11 - Nr. 12 - Nr. 13 - Nr. 14 - Nr. 15 - Nr. 16 - Nr. 17 - Nr. 18 - Nr. 19 - Nr. 20 - Nr. 21 - Nr. 22 - Nr. 23 - Nr. 24 - Nr. 25 - Nr. 26 - Nr. 27 - Nr. 28 - Nr. 29 - Nr. 30 - Nr. 31 - Nr. 32 - Nr. 33 - Nr. 34 - Nr. 35 - Nr. 36 - Nr. 37 - Nr. 38 - Nr. 39 - Nr. 40 - Nr. 41 - Nr. 42 - Nr. 43 - Nr. 44 - Nr. 45 - Nr. 46 - Nr. 47 - Nr. 48 - Nr. 49 - Nr. 50 - Nr. 51 - Nr. 52 - Nr. 53 - Nr. 54 - Nr. 55 - Nr. 56 - Nr. 57 - Nr. 58 - Nr. 59 - Nr. 60 - Nr. 61 - Nr. 62 - Nr. 63 - Nr. 64 - Nr. 65 - Nr. 66 - Nr. 67 - Nr. 68 - Nr. 69 - Nr. 70 - Nr. 71 - Nr. 72 - Nr. 73 - Nr. 74 - Nr. 75 - Nr. 76 - Nr. 77 - Nr. 78 - Nr. 79 - Nr. 80 - Nr. 81 - Nr. 82 - Nr. 83 - Nr. 84 - Nr. 85 - Nr. 86 - Nr. 87 - Nr. 88 - Nr. 89 - Nr. 90 - Nr. 91 - Nr. 92 - Nr. 93 - Nr. 94 - Nr. 95 - Nr. 96 - Nr. 97 - Nr. 98 - Nr. 99 - Nr. 100 - Nr. 101 - Nr. 102 - Nr. 103 - Nr. 104 - Nr. 105 - Nr. 106 - Nr. 107 - Nr. 108 - Nr. 109 - Nr. 110 - Nr. 111 - Nr. 112 - Nr. 113 - Nr. 114 - Nr. 115 - Nr. 116 - Nr. 117 - Nr. 118 - Nr. 119 - Nr. 120 - Nr. 121 - Nr. 122 - Nr. 123 - Nr. 124 - Nr. 126 - Nr. 126 - Nr. 127 - Nr. 128 - Nr. 129 - Nr. 130 - Nr. 131 - Nr. 132 - Nr. 133 - Nr. 134 - Nr. 135 - Nr. 136 - Nr. 137 - Nr. 138 - Nr. 139 - Nr. 140 - Nr. 141 - Nr. 142 - Nr. 143 - Nr. 144 - Nr. 145 - Nr. 146 - Nr. 147 - Nr. 148 - Nr. 149 - Nr. 150 - Nr. 151 - Nr. 152 - Nr. 153 - Nr. 154 - Nr. 155 - Nr. 156 - Nr. 157 - Nr. 158 - Nr. 159 - Nr. 160 - Nr. 161 - Nr. 162 - Nr. 163 - Nr. 164 - Nr. 165 - Nr. 166 - Nr. 167 - Nr. 168 - Nr. 169 - Nr. 170 - Nr. 171 - Nr. 172 - Nr. 173 - Nr. 174 - Nr. 175 - Nr. 176 - Nr. 177 - Nr. 178 - Nr. 179 - Nr. 180 - Nr. 181 - Nr. 182 - Nr. 183 - Nr. 184 - Nr. 185 - Nr. 186 - Nr. 187 - Nr. 188 - Nr. 189 - Nr. 190 - Nr. 191 - Nr. 192 - Nr. 193 - Nr. 194 - Nr. 195 - Nr. 196 - Nr. 197 - Nr. 198 - Nr. 199 - Nr. 200 - Nr. 201 - Nr. 202 - Nr. 203 - Nr. 204 - Nr. 205 - Nr. 206 - Nr. 207 - Nr. 208 - Nr. 209 - Nr. 210 - Nr. 211

Papsturkunden in Frankreich. Band 5: Touraine, Anjou, Maine und Bretagne., Nr. 212

- Nr. 213 - Nr. 214 - Nr. 215 - Nr. 216 - Nr. 217 - Nr. 218 - Nr. 219 - Nr. 220 - Nr. 221 - Nr. 222 - Nr. 223 - Nr. 224 - Nr. 225 - Nr. 226 - Nr. 227 - Nr. 228 - Nr. 229 - Nr. 230 - Nr. 231 - Nr. 232 - Nr. 233 - Nr. 234 - Nr. 235 - Nr. 236 - Nr. 237 - Nr. 238 - Nr. 239 - Nr. 240 - Nr. 241 - Nr. 242 - Nr. 243 - Nr. 244 - Nr. 245 - Nr. 246 - Nr. 247 - Nr. 248 - Nr. 249 - Nr. 250 - Nr. 251 - Nr. 252 - Nr. 253 - Nr. 254 - Nr. 255 - Nr. 256 - Nr. 257 - Nr. 258 - Nr. 259


Datierung: 1184-1185 07 23
Ausstellungsort: Verona

Lucius III mandat Redonensi episcopo et abbati de Monteforti et archidiacono Dunensi uenisse ad apostolicam sedem G. nuntium R. episcopi Andecauensis contra abbatem sancti Sergii et dixisse, quod abbas in feudo, quod tenebat ab episcopo et ecclesia sua, in preiudicium iuris ipsius episcopi et etiam monasterii sui tallias faceret ad opus principis et per hoc feudum ipsum constitueret seculari obnoxium potestati, item quod idem abbas contemptis episcopi admonitionibus interdictumque ecclesiarum suarum impatienter ferens potestatem secularem contra episcopum armaret necnon matrimoniorum et sacrilegiorum causas cognoscere et diffinire non metueret, quae ad episcopi examen pertimerent. Et cum idem episcopus litteras commissionis a Lucio III ob id obtinuisset contra abbatem, quarum tenore abbas ab amministratione sua suspensus ad apostolice sedis audientiam uenire teneretur, his litteris territus arbitros peteret religioneque contempta arbitrio stare recusaret. Deinde quod cum episcopus coram B(artholomeo) Turonensi archiepiscopo ordinario iudice et eorum delegato, in cuius manu fidem prestiterat abbas de seruando arbitrio, proposuisset super his quaestionem, abbas in uocem appellationis erupisset, sed cum appellatio tenere minime uideretur, abbas iterum conuocatus comparere nollet, seculari scilicet potestate suffultus. Praeterea cum abbas palafredum unum episcopo deberet annis singulis exhibere, ipsum reddere contemneret. In quibusdam etiam ecclesiis suae dioecesis idem abbas presbyteros instituisset et destituisset in iuris episcopi contemptum. Deinde quod nuncius ex parte abbatis ad eundem Lucium III missus ex aduerso proponeret, quod saepedictus episcopus anno praeterito quaedam beneficia ipsius coenobii pro sua uoluntate accepisset, quorum fructus a subditis eius fuerant consumpti, cumque super his et aliis quaestionibus mota fuisset controuersia, tandem datis fideiussoribus beneficia illa episcopus monasterio resignasset. Verum cum inter partes fuisset in arbitros compromissum et facta promissio fuisset hinc inde, quod utraque pars arbitrium obseruaret nec litteras a summo pontifice impetraret contra alterutrum, episcopus callide obtentis induciis interim litteras a Lucio III summo pontifice ad praedictum archiepiscopum et alios impetrasset contra abbatem, pars abbatis hoc longe ante praesentiens ad apostolicam sedem appellasset. At demum cum discretorum uirorum consilio iterum in arbitrium quorumdam conuenirent, etsi ob aliquam causam in negotio arbitrii non procederent, firmiter obseruare, quod inter eos praedictus archiepiscopus iuste duceret statuendum, statuerunt. Et quamuis in compromissione illa fuisset comprehensum, quod neutra partium interim ullum alteri grauamen inferret, seruientes tamen episcopi cum communia castri sui quandam domum cenobii sui medio tempore inuaderent. Cum autem abbas et monachi archiepiscopo praedicto super his proposuissent quaestionem, archiepiscopus episcopo mandauit, ut eis ante ingressum negotii satisfactionem faceret exhiberi. Episcopus recusauit et, cum dati super hoc arbitri noluissent iudicare utraque pars archiepiscopi conspectui iuxta tenorem compromissionis sese praesentarunt. Caeterum cum pars abbatis per iudicium archiepiscopi satisfactionem de damnis medio tempore irrogatis peteret, quia episcopus tam principali quam incidenti quaestione dimissa abbatem de lesa fide conuenire incepit, faciens se grauari in appellationis uocem erupit; praeterea idem episcopus decimas quasdam in Angleia abbati aufert et decem annuos solidos detinet de iure ipsorum monachorum; item plura alia infert damna. Hanc causam mandato suo praedictis Redonensi episcopo et abbati de Monteforte et archidiacono Dunensi committit examinandam. Dat Veron. X kal. aug.