Arnulfe, gendre d’Otbert, revendiquant une mainferme près de Fontinetum, que celui-ci avait donnée en mourant à Marmoutier, du consentement de sa femme Hielende, les moines, pour éviter toute contestation, se l’associent pour un tiers de cette mainferme, et lui en cèdent en propre trois arpents de vigne et un bois, dont ils se réservent une part de revenu. Néanmoins, pour établir que seuls ils ont des droits sur ces biens, ils en paient les reliefs et en acquitteront le cens chaque année. Arnulfe, par reconnaissance, concède aux moines sa terre de Nourray, dont il se réserve, sa vie durant, la moitié du revenu ou l’équivalent en grain.
Datierung: 1064-1077
Notum sit fratribus nostris, scilicet monachis Maioris Monasterii, quod domnus Otbertus quando venit ad conversionem, in ea infirmitate de qua mortuus est, dedit nobis, annuente sua uxore Hielende, quandam manum firmam in vindocinensi apud Fontinetum, ita ut dimidium statim possideremus ad presens, aliam medietatem post mortem uxoris sue. Quod cum audisset Arnulfus, gener eius, calumniatus est eam, dicens quod domnus Otbertus, quando desponsavit ei filiam suam, fecerit ei donum de omnibus terris suis. De qua re cum nollemus contentionem habere cum eo, per consilium et voluntatem domne Hielendis, associavimus eum in terciam partem illius manus firme. Solus autem tenebit tres arpennos vinee qui pertinent ad illam manum firmam et boscum ad faciendam domum suam, et ad sua necessaria, et ut custodiat eum, sed de reditibus ipsius bosci habebimus partem nostram, sicut de reliqua terra, excepto si extranei homines qui non pertinent ad illam manum firmam forisfecerint in ipso bosco, de emendatione eorum nichil habebimus. De ipso autem bosco sumet monachus noster ad omnia necessaria sua quantum volet, sicut ipse Arnulfus. Illam vero terciam partem et cetera que diximus, tenebit de domno abbate aut in fevum, aut in amicitiam, ita ut recognoscat se nichil iuris in ea habere, nisi quantum ei a nobis concessum est ad tempus. Propter quod etiam nos dedimus relevamentum totum et nos soli dabimus singulis annis censum, videlicet ut hoc sit quasi probamentum neminem ius habere in ea nisi nos. Quod si heredem habuerit de filia domni Otberti, ille similiter eandem partem patris tenebit. Illo autem mortuo, vel si sine herede Arnulfus mortuus fuerit, statim eadem pars ad nos revertetur. Quilibet autem prior mortuus fuerit, ipse vel domna Hielendis, dividemus cum superstite in duas partes usumfructum totius terre, utroque mortuo, totam terram solutam et quietam possidebimus. Pro hoc tanto beneficio quod eum, scilicet sicut diximus, in supradictam manum firmam associavimus, Arnulfus nolens esse ingratus concessit nobis terram de Nuceriis, ita ut dum ipse vixerit demus ei dimidiam partem de reditibus ipsius terre aut tantumdem annone apud Vindocinum. In hac vero terra nullus suorum hereditabit, sed mortuo Arnulfo, statim possidebimus eam solutam et quietam. Testes qui hoc viderunt et audierunt sunt hii. De hominibus Sancti Martini: Giraldus Morolus – Benedictus Blancardus – Landricus, cellararius noster de Vendocino – Homines eiusdem Arnulfi qui huic convenientie affuerunt, sunt isti: Rainerius Chanardus – Guillelmus capellanus ….. domni Otberti.