Hugues, seigneur d’Amboise, abandonne à MM. les biens de Hilgod le Grand, qu’il prétendait avoir été son serf; et reçoit en retour un don de 10 livres.
Datierung: 1114
Nosse debent futuri tam quam presentes, maximeque hujus majoris monasterii habitatores, quoniam vir quidam Hvgo nomine, Ambaziaci castri dominus, propter quasdam querelas, quas aduersus nos majoris scilicet monasterii monachos habebat, plures nobis inquietudines inferebat. Calumniabatur namque nobis res siue possessiones que cujusdam hominis beati Martini, Hilgodi grandis, fuerant; dicens ipsum Hilgodum seruum suum fuisse. Insuper et pro morte Andraldi filioli, qui seditione quadam inter nostros et homines de Rupibus habita vulneratus et inde mortuus fuerat, quem et ipse seruili conditione clamabat, nos similiter infestabat. Cumque domnus abbas noster tunc Willelmus, una cum aliis quibusdam fratribus nostris, Guillelmo videlicet priore redonensi quondam archidiacono, Petro laidet, Petro basulo, Gilone de Castro Ansquitilli, Rainaldo elemosinario, Ingelberto felione, ipsum Hugonem super his omnibus conuenisset, intelligens jamdictus Hugo, quoniam nichil in his omnibus juste diraticionari poterat, ipsas nobis querelas uniuersas pacifice gratisque dimisit. Nos uero ut hec firmior esset concordia X ei libras denariorum de caritate B. Martini donauimus. Porro huic concordie interfuerunt preter monachos, quos supra nominauimus, plures de laicali ordine, tam ex nostra quam ex ipsius Hugonis parte.
Ex parte nostra: Robertus rupium dominus Archengerius major Hubertus gozengres Rainaldus felion Hubertus cellararius Hubertus de Membreriola Arraldus de Campaniaco Paganus de Chimiliaco Landricus de Turre Petrus Burdonius Johannes Poardus Actum anno ab Incarnatione 1114, agentibus nobis subdomno abbate Willelmo. | Ex parte ejus: Guicherius Ludouicus Vlricus pejor lupo Vgo filius Ebraldi Cesarius de Ambaziaco Mauricius Escherpellus Raherius de Rupibus Hubertus de Poilliaco. Erat etiam cum eo Ascelinus de Gisoiis, qui nobis ibidem predictas res Hilgodi calumniatus est. Cumque uellet domnus Hugo ibidem deraisnare, quod nullum in eis jus isdem Ascelinus haberet, sed calumniam ibidem nobis pacifice omnino dimisit. |