Logo: Universität Hamburg
Logo: Formulae, Litterae, Chartae
Logo: Akademie der Wissenschaften in Hamburg
Testament eines Ehepaares

Testament eines Ehepaares, gemäß römischem Gesetz in die gesta municipalia inseriert, mittels welchem (1) sich die Ehepartner gegenseitig und gemeinsam mit den Kindern als Erben einsetzen, (2) sie die Erbteile der verschiedenen Parteien, darunter eine Kirche, festlegen, (3) der Ehemann die Ehefrau für einen Eingriff in ihr Eigentum kompensiert, (4) sie verschiedene Unfreie freilassen und (5) verfügen, dass die Ehefrau ihr Erbe bei einer Wiederverheiratung nach dem Todes des Ehemannes an die gemeinsamen Erben verliert.

XVII QUALITER IN UNUM VOLUMINE TESTAMENTUM PERSONA CONDATUR

Regnante in perpetuo Domino nostro Iesu Christo, qualibet anno illo regnante illo rege, sub die illo ego ille et coniux mea illa, sana mente integroque consilio: Metuentes casus humane fragilitatis testamentum nostrum condedimus, quem illius notario scribendum commisimus, ut, quomodo dies legitimos post transitum nostrum advenerit, recognitis segillis inciso lino, ut Romane legis decrevit auctoritas, per inlustris viros illos, quos in hanc pagina testamenti nostri legatarios instituemus, gestis rei publice municipalibus titulis eorum prosecutione ab ipsis muniatur.

Igitur cum iubente Domino de istius vitae cursum migraverimus, tunc quicquid in omnibus pridie, quam moriamur, tenere videmur, quicquid ex proprietate parentum vel proprio labore seu ex munificentia piis principibus percipere meruimus vel de quibuslibet titulis atque contractis, vinditionis, cessionis, donationis vel undique Domino adiuvante ad nostram pervenit dominationem, tu tunc, dulcissima coniux mea illa [vosque dulcissimi filii mei illi,] heredes quoque meos vos esse volo, hereditatem meam habitoti. Reliqui vero heredes exheredis sint, ergo excepto, quod unicuique per hunc testamentum dedero dareque iussero. Id ut fiat, detur, praestitur, impleatur, te, omnipotens Deus, testem committo. Villas vero illas et illas, sitas in pago illo, filius noster ille recipiat. Similiter villas illas filius meus vel filia illa, sitas in pago illo, recipiat. Villas illas basilica illa vel monasteria, sitas ibi, recipiant. Id ut fiat, detur, praestitur, impleatur te, omnipotens Deus, ad defensandum committo. Licet de omnibus, dum advivimus, nostrum reservavimus usum, sed dum in villas aliquas, quas superius memoravimus, quas ad loca sanctorum [vel] heredis nostris deputavimus, [quod pariter stante coniugio adquesivimus,]/ praedicta coniux nostra tertia habere potuerat, propter ipsa vero tertia villas nuncupantes illas, sitas in pagos illos, in integritate, si nobis subprestis fuerit, in conpensationem recipiat et quicquid exinde pro commune mercede vel in pauperibus aut bene meritis nostris facere decreverit, licentiam habeat; vel post eius discessum, si aliquit intestamentum remanserit, heredes nostri recipiant. Liberos, liberas, quos quasquae pro animae remedium fecimus aut in antea facere voluerimus, et eis epistulas manu nostra firmatas dederimus, obsequium filiorum nostrorum habere cognoscant et oblata vel luminaria, iuxta quod ipsas epistulas continent, ad sepulchra nostra tam ipsi quam proles eorum implere studeant. Et cuius aliquid de facultate nostra contulimus, singulariter in hoc testamentum nostrum inserere curavimus. In reliquo vero qualecumque a quemcumque epistulas de nomine nostro, manus nostras firmatas, ostensas fuerint et ante hunc testamentum praenotatas, quas hic non commemoravimus, excepto de ingenuetatis, quas pro animae nostrae remedium fecimus aut adhuc facere voluerimus, vacuas permaneant. Et qui ex nobis pare suo suprestitis fuerit et per qualecumque instrumentum de suprascribta facultate in cuiuslibet persona vel bene meritos nostros munere aliquid contuleremus, in quantum lex permittit, firma stabilitate debeat perdurare. Reliquas vero epistolas vacuas et inanis permaneant. Et sic nobis pariter convenit, si tu mihi, dulcissima coniux, suprestis fueris et ad alio marito, quod tibi Deus non permittat, transire volueris, omnem facultatem meam, quod ad usufructu possedere tibi concessimus vel quod a die praesente deputavimus, habere potueras, hoc presentaliter heredes nostri recipiant inter se dividendum.

Itemque ego illa, ancilla tua: Domne et iugalis meus ille, in hoc testamentum prumtissima voluntate scribere atque perpetua conservatione rogavi, ut, si tu, domne et iugalis meus, mihi suprestis fueris, omni corpore facultate mea, quantumcumque ex successione parentum habere videor vel in tuo servitio pariter laboravimus et quod in tertia mea accepi, in intaegrum, quicquid exinde facere elegeris, aut pro anime remedium in pauperes dispensare aut ad vassos vestros vel bene meritis nostris, absque repetitione heredum meorum, quod tua decrevit voluntas, faciendi liberam habeas potestatem; et post discessum vestrum, quod non fuerit dispensatum, ad legitimos nostros revertatur heredis.

Hanc [quoque] paginam testamenti et manus nostrae propriae subscribtionibus, quod ex consuetudine habuimus, subscripsimus et per personas reliquas studuemus subscribtionibus roborari. Et ut haec pagina huius testamenti in disceptationem venire non possit: Siquis liturae, caraxaturae, adieccionis superdictionesuae facte sunt, nos eas fecimus vel facere iussimus, dum testamentum nostrum sepius recurrimus vel emendavimus.

Siquis nostra voluntate resistere aut testamentum nostrum cuiuslibet calliditas conatus fuerit casu aliquo refragari, id inplorantis Domini divini nominis maiestatem obtestamur, ut pro nostrorum omnium criminum peccatorum obnoxius in die iudicii teneatur, expers aecclesiae catholice/ communionem et pacis ante tribunal Christi pro violata defuncti voluntate conpellatur subire negotio adque in eum Dominus suam ultionem, quam promisit iniustis, cum venerit saeculum iudicare, per ignem feriatur et accipiat in conspectu eius damnationem perpetuam, quam suscepit Iudas, traditor Domini. Illud namque intimare volemus, ut, si aliquis de heredis vel proheredis nostros seu qualibet persona contra hanc testamenti paginam, quem plena et integra voluntate fieri rogavimus, venire aut aliquit pulsare voluerit, inferat [ei], contra quem repetit, tantum et alium tantum, quantum in hunc testamentum continetur scribtum, et insuper saciatus fisco auri libras tantas, argenti tantum, et quod repetit, vindicare non valeat. [Sed praesens testamentis omni tempore stabilis valeat perdurare.]