Charlemagne confirme tous les privilèges accordés par ses prédécesseurs à l'église de Metz et à ses filiales.
Datierung: 776 01 22
Ausstellungsort: Quierzy
Carolus, Dei gratia rex Francorum et Langobardorum, vir illustris, ducibus, comitibus, domesticis, vel omnibus agentibus, tam ultra quam citra Renom, Rodanum et Ligerim consistentibus, taro presentibus quam et futuris. Iuvante Domino, qui nos in solium regni instituit, illud ad augmentum vel stabilitatem regni nostri procul dubio credimus in Dei nomine pertinere, si peticiones sacerdotum vel ecclesiarum Dei, de rectis postulationibus quas in nostris auribus patefecerunt, perducimus ad effectum. Ideoque vir apostolicus domnus et pater noster Angilrannus episcopus, sancte ecclesie Metensis pontifex, preceptiones regum precessorum, antecessorum nostrorum, eorum manibus roboratas nobis protulit recensendas, ubi generaliter cognovimus esse insertum quod antecessoribus suis tale fuisset iam a longo tempore indultum beneficium, ut nullus ex iudicibus publicus, in curtes ipsius ecclesie Mettensis, et domni Stephani, peculiaris patroni nostri, seu basilicas infra ipsam urbem constructas sic, vel infra ipsam parrochiam, taro monasteria, vicos vel castella ad eandem aspicientia, ingredi non presumerent, aut aliquod ibidem generare detrimentum, nec homines eorum, per mallos byrgos publicos, nec per audientias nullus deberet admallare, aut per aliqua iniqua ingenia presumeret condempnare, neque freta vel teloneos exactare, aut aliquos paratos facere, sed in eorum privatas audientias agentes, ipsius ecclesie unicuique, de reputatis conditionibus, directum facerent, et ab aliis simulque perciperent veritatem; et ubi feodum ipsi agentes aut reliqui homines memorate ecclesie acciperent freta, ad ipsa loca sanctorum deberent, Christo presule, proficere in augmentum; pari modo, et si homines eorum pro quolibet excessu cuiuscumque feodum dissolvebant, fretus qui exinde in publicum sperare potuerit, ad ipsas ecclesias fuisset concessus. Unde petiit suprascriptus pontifex ut eum, suamque ecclesiam, vel monasteria, castella vel vicos ad eandem · pertinentes vel aspicientes, de hac re deberet plenius nostra auctoritas, in Dei nomine, confirmare. Cuius postulationem, pro divino intuitu, vel reverentia ipsorum locorum sanctorum, seu fidei sue respecta, vel mercedis nostre augmento, gratanti animo prestitisse, et in omnibus confirmasse et a novo concessisse cognoscite. Iubemus namque ut quicquid constat tam in villis, domibus, edificiis, mancipiis, vineis, silvis, campis, pratis, pascuis, aquis aquarumque decursibus, acolabus utriusque generis, sexus vel etatis, cum integris terminis solidoque statu earum, tam ex munificentia regum, reginarum, quam id quod per venditiones, donationes, commutationes, cessionesque titulis, vel per quelibet instrumenta cartarum, aut qualelibet ingenium legibus ad ipsam ecclesiam domni Stephani, vel alias ecclesias que sub ipsa orbe Metensi, vel in parrochias ipsius pontificis, constructe esse videntur, fuit delegatum et ad presens pars ipsarum ecclesiarum cernitur possidere vel dominari, per hanc auctoritatem nostram, in idipsis ecclesiis, vel memorato pontifici, vel abbatibus suis, eorumque successoribus, plenius in Dei nomine confirmatum atque concessum esse cognoscite. Precipientes enim iubemus ut neque vos, neque juniores seu successores vestri, in curtes ipsius ecclesie, vel memorati pontificis, aut abbatum suorum, vel monasteriorum, castellorum, vicorum, tam ultra quam citra Renom, Rodanum et Ligerim, vel ad prefatam civitatem Mettensem, aut in pagos vel parrochias suas, et monasteria seu cellas, vel omnibus ecclesiis ad eandem pertinentibus vel aspicientibus, nulla freta, nec teloneos, vel coniectos, aut summutas, vel aliquos paratos faciendum, vel qualecumque ingenium ad aliquod detrimentum generare penitus ingredi non deberetis, si gratiam meam vobis in omnibus optatis habere propiciam. Illud addi placuit scribendum, ut de tribus causis de hoste publico, hoc est de banno nostro, quando publiciter promovetur, et wacta vel pontos componendum, illi homines bene ingenui, qui de suo capite bene ingenui immunes esse videntur, qui super terras ipsius ecclesie vel ipsius pontificis aut abbatibus suis cummanere noscuntur, si in aliquo exinde de istis tribus eausis negligentes apparuerint, exinde cum iudicibus nostris deducant rationes, sed non amplius vel minus. ln reliquo vero, pro mercedis nostre augmento, sub emunitate ipsi sint conservati, ut ad ipsam casam proficiant in augmentis. Et ipsa emunitas que a nobis vel ab antecessoribus patribus nostris fuit concessa circa memoratam ecclesiam domni Stephani, vel prefata monasteria, vel castella, vicos, pagos, parrochias vel abbatias que ad ipsum pontificem aspicere videntur, perhenniter maneat inconvulsa vel conservata, qualiter ipsum pontificem, seu clerum vel pauperes ibidem alimoniam sperantes plenius delectet Domini misericordiam attentius exorare, et dummodo per anteriores preceptiones a longo tempore ipsa emunitas circa ipsam ecclesiam, vel basilicas, seu monasteria, vicos vel parrochias, sub tempore precedentium regum semper fuit conservata, et nos ad presens, pro anime nostre remedio, vel retributione eterna, in idipsa ecclesia domni Stephani, ubi suus sacratissimus sanguis vivus esse videtur, per nostram preceptionem firmavimus atque concessimus ut quicumque hoc de iudicibus nostris, aut quislibet, refragare, aut irrumpere, vel immutare voluerit iram trine majestatis, vel omnium sanctorum, ubi ipse pontifex vel abbates sui deserviunt, incurrat et gratiam nostram nullo umquam tempore possit habere, sed magis a vobis vel successoribus vesiris, sub integra emunitate, omni tempore, modis omnibus conservetur, qualiter gratiam nostram, ut diximus, valeatis habere propiciam. Quam vero auctoritatem, pro rei totius firmitate, ut omni tempore maneat inconvulsa, manus nostre signaculis infra decrevimus in Dei nomine roborare. Signum Karoli gloriosissimi regis. Data XI kalendas februarii, anno septimo et primo regni nostri. Actum Carisiaco, anno ab incamatione Domini quo supra.