Logo: Universität Hamburg
Logo: Formulae, Litterae, Chartae
Logo: Akademie der Wissenschaften in Hamburg
Bischöfliches Exemtionsprivileg für ein neu gegründetes Kloster

Privileg eines Bischofs mit königlicher Zustimmung für das neu gegründete Kloster mit (1) der Exemtion des Klosters von bischöflicher Gewalt, (2) dem Recht der Mönche auf freie Abtwahl, auch bei mangelnder Klosterzucht, sowie (3) dem Verbot für Frauen, das Kloster zu betreten.

QUALITER PRIVILEGIO CONDATUR

Dominis apostolicis praesentibus temporibus et futuris, quicumque sub fide catolica pastoralia sectantur officia, ille episcopus Christi umilis.

Oportunum est etiam, ut Deum timentes propter ventura futuraque iudicia, diligentibus Deum bonum operare, quatenus, qui pontifex vocatur in populo, timentibus Deum succurrat affectus, ut, qui seculum calcant et Christo servire desiderant, per consensu pastoris quiete ab omnis infestationibus vivant.

Quapropter, dum non habetur incognitum, qualiter monasterio in pago illo, qui dicitur illi, quem inluster vir ille in alode proprio construxit et pro totius defensionis studio per sua epistula ad praecelentissimum domnum rege Burgundie ipsi monasterium aspicere decrevit, ut comunis mercis illius pro fundamento et regale clementia pro defensionis auxilio crescat apud Deum, et nobis iamdicto domno glorioso regi illi oportunum est petire, ut privilegium monachis ibidem habitantibus deberimus largire; ob hoc maxime, quia solet contingere, ut morientibus religiosis episcopis pastoralem locum suscipiant seculares, et rebus, que pauperibus fuerunt condonate, maius per gasindus quam per sacerdotes dispergantur, et ecclesiastica vita neclecta conlata bonorum magis per venatores et canis et, quod est gravius, per meretrices expendantur, vel relegionis norma distructa levitate laicorum secularia iniuste consentiantur, et per eorum iniqua consilia monacorum vita conturbare praesumant. Propterea ergo ab ac parte semper Christo propitio directore dirigentes comuni voluntate, ille episcopus et ceteri, consensimus, ut in eis privilegium claro animo confirmamus.

Statuentes ergo iubemus sub testimonium sanctae Trinitatis et praecium sanguinis Christi coram Deo et angelis atque archangelis, ut de praedicto monasterio illo, vel quicquid ibidem tam regi munere quam privatorum vel quibuslibet rebus atque corporibus est conlatum, aut inantea conlatum fuerit, ut nullam exinde episcopus civitatis illius habeat potestatem; neque archidiaconus illius vel ministri et actores aecclesiae aut quislibet ex clero in rebus praedicti monasterii nullam praesumat habere principatum in nullam omnino rem, quod dici aut nominare potest; non pro pasto exactandum; non pro mansionaticos requirendum; non pro totius omnino rei repetendo; non pro abbatem constituendo; non pro ministeria discribendo; non pro altaria aut tabulas consecrando; non pro sacris ordines dedicando; illius civitatis episcopus nullum ibidem praesumat habere accessum, [ni]si fortasse per comuni consensu abbas vel ipsa congregatio cum caritatis gracia pro sancte vite meritis credederit evocandum. Et si fortasse ab eis fuerit evocatus, non hoc in consuetudine vertat, nec munera exinde requirat, sed simpliciter que a fratribus sibi fuerint oblata; expleto caritatis officio ad propria, sicut de reliqua regis, domo cum pace discedat; quia dignum est, ut, quod rex uius saeculi cum suis proceribus pro comune salute voluit esse constructum, sub integro privilegium sit in perpetuum a calumniandi occasionibus conservatum.

Confirmamus igitur iure perpetuae, ut, cum abbas ipsius cenubii de hac vita migraverit, quemcumque sibi monachi ibidem habitantes secundum Deum elegerint, absque ulo arbitrio civitatis ipsius antestitis ipsi sibi monachi pastorem instituant, qui eorum sacro ordinem instanter adtendat. Cum vero fuerit oportunum ad ecclesiam dedicare aut sacros ordines benedici vel tabulas consecrare, quemcumque de relegiosis episcopis abbas ipse vel monachi sibi voluerint invocare, in eorum maneat potestate. Et nec, quod absit, ibi ordo sanctus tepiscat, et abbas monasterii hoc per se hemendare neglexerit, aut etiam ipse cum monachis statuta regularia servare contempserint, etiam si vis pauci videantur de monachis, quorum religio in Christo proficiat, potestas illis maneat, quemcumque sibi elegerint de proximis monasteriis, quem rectius et sanccius invenerint secundum regulam sancti Benedicti, expetere, ut per eorum salubri consilium studeant sanctum hordinem revocare.

Statuimus etiam, mulierum accessus intra portas monasterii nullatenus fiat.

Si quis itaque constitutionem praesentem pro quocumque conludio mutare conaverit, reos omnipotenti Deo effectos a pace christianorum omnium abeatur extraneus et indesolubile anatimatus vinculo vulneris sortem damnationis Iude proditoris incurrat.

Quo privilegium, ut in perpetuum tempore conservetur, stibulatione subnixa manu propria subscripta firmavimus et domnis pontificis Gallearum vel abbatibus et sacerdotibus ad roborandum tradidimus.

Datum sub die illo anno illo.

Actum loco illo.