ITEM ALIO INDICULO AD AMICO NOSTRO
Auctoritas nostra caritas dicitur; quem nos uterqueaquem … uterque] lies quod ... utrisque certum est quererebquerere] = quaerere tibi. In omnibus non tarde agnosco, sermonesque tuos dulces invenimus. Breviter dico, que longe exquiro, meque per omnia tu dicis honorabile, quiacquia] verbessert aus qui ad Le1 credo, hoc corde desideras, quod semper mea crescat laudatio. Caelum et terram ipse qui fecit meam agnuscit voluntatem: reddere tibi que opto caritatis; impleam; velut est mirum amicis tenere; denuo quoque suscipe epistolam meam. Facinus ille monitus tibi, Andreas, laudatis sermonibus; lascivum fuit remittere apices. Exinde queso te, que indulgentia agnusce, peto! Quemadmodum cupio tibi iam factis utile implere. Sermo non indiget, quantum animus contenet. Firmiter mando, instituo placito, quod primum venit Kalendas Ianuarii,dKalendas Ianuarii] kl̅ ia̅n Le1; kal. ian. ediert Zeu ipsaque diae modulusemodulus] modl̅ Le1 impletur. Tune ibi sis? Hoc mando certissime: Grave non sit vobis iter peragire. Volo, ut venias pridii Kalendas illas.
Fistula nostra brevi narret, tibi faminatffaminat] abgeleitet von fama verbo
Vincia,gVincia] = provincia quibus pastor plurima nosse queas.
Munera nula tibi mitto, venerabilis alme[fol. 103r], |
Quod habeo proprium, hoc tibi porgo libens.
Carmina cui sunt, hic semper vult carmina ferrae,
Cui desunt, porgit carmina nulla tibi.
Floreat aeternis, Andreas, tua vita coronis,
SacerhSacer] sacer[dos] emendiert Zeu nimium amate Deum!iDeum] dm̅ Le1; Domini Zeu
Valeas per prospera sec[u]lijseculi] für se cli Le1; seculi ediert auch Zeu ohne Verweis huius
Et regas hos famulos, quos modo iure reges.
Coetus angelicis te iungat munere, cuius
Terrae progenies scandit ad aetrakaetra] = aethera Dei.