Cellam, que dicitur Ottinga, temporibus domni Pippini regis et Thassilonis ducis nepotis Guntherius quidam, comes in pago Chiemingen, in propria hereditate sua construxit, ecclesiam pro amore dei et anime sue salute ad servicium dei et sanctorum eius. Convocavitque illuc sanctum Virgilium episcopum eodem anno, quo ad episcopium ordinabatur, dixitque ei, se velle ibi monachos congregare et abbatem illis constituere et de sua proprietate eis tantum ibidem contradere, ut victum et vestimenta habere valerent, et quicquid ibidem cum proximis suis augmentare cum iusticia potuisset, ad dei servicium et sanctorum eius promptissime hoc facere. Tunc itaque Virgilius episcopus requisivit ab eo, in cuius dominio voluisset, ut ille abbas esset et monachi, quos illic congregasset, et ille primitus ei hoc dicere noluit. Dixitque ei ille episcopus: Neque ego ibi ecclesiam consecro nec monasterium neque abbatem, nisi secundum canones sciam, ad quem locum illorum rectitudo et dominacio constare debeat et voluit inde abire. Denique idem comes Guntherius divino compunctus amore cognovit, quod episcopus secundum canonum statute incedere vellet: promisit se hoc ipsum, quod ibi constructum habuit, ad monasterium perficere velle et cum omni proprietate sua, eandem ecclesiam si consecrasset ad Salzburgensem sedem episcopatus et ad illam dominacionem pleniter per omnia secundum canones tradere velle et per omnia inde ita facere, sicut Virgilius episcopus illum doceret. Et tunc demum consensit Virgilius episcopus et consecravit ipsam basilicam in honore sancti Stephani et omnem hunc locum. Quo facto Guntharivs tradidit per pallium altaris Virgilio episcopo ipsam ecclesiam cum omnibus, que ibidem antea perdonavit tradere. Commendavit autem hoc pleniter monasterium in manus episcopi ad regendum secundum canones, sicut et ceteras ecclesias dyocesis sue, ut ipsum cum sede semper esset; potestatem vero episcopo dedit regendi ipsam familiam abbatemque ibi ordinare et monachos de ipsa sede ibidem ponere sive canonicos. Tunc quoque tradidit ibidem de suo proprio villam, que dicitur Holzhus, cum mansis VII et cum omnibus rebus ad eandem villam pertinentibus. Deditque aliam villam iuxta lacum Chieminge Usinga vocatam cum mansis VII. Postea vero una cum consilio et consensu Thassilonis ducis peciit domnum Pippinum regem, qui concessit ei tributales viros de suo ministerio manentes XIIII ibidem ad firmamentum, qui et ita fecit. Interea vero ipse et uxor eius Hadeburch dederunt ibidem ambo partier hereditatem eiusdem Hadeburge in Augustko ad Duringueld, et quicquid illa in eodem pago propriestatis habuit vel quidquid ipsi ambo postea vel ibi vel alcubi cum proprio precio conparare potuerunt, totum ibidem tradiderunt.
Nomina prediorum fidelium virorum fuerunt hec: Donacio Lamberti ad Ehingen; donatio Edwardi ad Laftinpach ecclesiam et medietatem de rebus ecclesiastiois; donatio Herifridi ad Lamprehtshusen; donatio Engelfridi in territorio ad Austrum; item donatio Engelfridi et coniugis sue Adale coloni I ad Fiůhte; donatio Selpkeri de omnibus rebus ad Ehinge; donatio Altfridi I coloni ad Eh(inge); donatio Mahtolui ad Mahtolueshusin de toto, quod ibi habuit, mancipiorum IIII iuxta Ehinge; donatio Rihpoldi de toto ad Eh(inge); donatio Ilbungi de territorio ad Niwarin totumque dedit coloni I ad Ehingen. <Porro de illa ecclesia ad Půrn placitum est habitum coram Ludwico rege.> Item Wenilo ad Bvrun donavit servos II cum omnibus rebus oerum. <Rursus placitum est habitum de ipsa ecclesia Arnonis et Wenilonis coram Richolfo et Geroldo legatis domni Karoli regis.>