Logo: Universität Hamburg
Logo: Formulae, Litterae, Chartae
Logo: Akademie der Wissenschaften in Hamburg

La Pancarte Noire de Saint-Martin de Tours, brûlée en 1793, restituée d’après les textes imprimés et manuscrits, Nr. 92
(EDITION: Bouquet/Delisle, Recueil des historiens 9, S. 720-722.)

REGEST MABILLE: Hugues, abbé de Saint-Martin, donne en précaire au chapitre du dit lieu, pour le repos des âmes de ses ancètres, ses alleus de Lachy et de Sezannes, situés dans le comté de Maux, dans le pays de Queudes, et reçoit de Bernier, doyen, de Farmannus, trésorier, et des chanoines, ces mêmes biens en usufruit pour en jouir sa vie durant. Ils ajoutent à cette concession la donation en précaire de la ville de Mons, avec sept églises, située en Melunois, jadis à eux donnée par la reine Judith et par Charles-le-chauve, et de certains biens situés dans le Beauvoisis sur l’Oise, à la charge de payer au jour de la Saint-Martin d’hiver 75 sols à la manse des chanoines et 25 sols à la trésorerie. Cette précaire est faite au dit Hugues et à sa femme Havis, et devra durer tout le temps de leur vie.
REGEST EDITION: Charles le Chauve ratifie deux échanges. Par le premier, Hugues, son parent, abbé de Saint-Martin de Tours et de Saint-Martin de Chablis, avait abandonné à feu Arnoul et aux moines du monastère de Saint-Martin d’Autun, actuellement gouverné par l’abbé Badilon, des biens sis en Avalois, dans la viguerie de Vault-de-Lugny, au lieu dit «Goilis», que Charles lui-même avait donnés à Saint-Martin [de Chablis], contre un manse et deux serfs au lieu dit «Sedriacus», dans la viguerie de Tonnerre. Le second est l’échange déjà ratifié dans le diplôme précédent.

Datierung: MABILLE: 937 09 14; EDITION: 937
EDITION: Bouquet, Martin und Léopold Delisle (Hgg.): Recueil des historiens des Gaules et de la France Tome 9, 2. Aufl., Paris 1874 (Recueil des historiens des Gaules et de la France 9), S. 720-722.

Cum ex rebus Ecclesiasticis aliquid Christi fidelibus ad temporale subsidium more precario commoda atque oportuna beneficia conferuntur, consequens et dignum est ut ipsi Ecclesiae eidem ex propriis rebus ea rependere studeant quae illis sunt proxima, suisque ministris accepta atque grata; et ita id scripturarum serie talibus stabiliatur et roboretur testibus, ut in reliquum perenniter firmum et inviolabile perseveret. Nos igitur in Dei nomine, Hugo scilicet clementia omnipotentis Dei Francorum Dux, fragilitatis humanae perpendens modum, ac pertimescens ultimum diem judicii, quatinus omnipotentem Dominum illic possim habere propitium, sanctissimumque Confessorem ejus Martinum intercessorem merear invenire piissimum, offero more precario, et dono eidem omnipotenti Deo et jam dicto Confessori ejus domno meo Martino, suaeque Congregationi, cui praeesse videor Abbas et Rector, ob remedium animae meae, seu genitoris genitricisque meae, meorum quoque parentum ac propinquorum, ad perpetuos usus Canonicorum ibidem degentium, ipsiusque sepulchri luminum, duos juris mei alodos, Lapchiacum scilicet atque Sesanam sitos in Comitatu Meldensi, in pago videlicet qui dicitur Covedensis, cum domibus, aedificiis, terris, vineis, silvis admodium spatiosissimis, farinariis, pratis, pascuis, aquis aquarumque decursibus, mobilibus et immobilibus, cum omni supra posito, et mancipiis utriusque sexus desuper commanentibus, vel ad ipsos jam praetaxatos alodos pertinentibus, suisque omnibus adjacentiis in quibuscumque sint loco, totum et ad integrum, cultum et incultum, quaesitum et adinquirendum, juxta quod a me ad presens possideri videtur, de meo jure in jus et dominationem sancti Martini, necnon ejusdem congregationis fratrum, perpetualiter habendos trado atque condono. In recompensatione tanti doni ac meriti hujus largitionis nos in Dei nomine, Bernerius videlicet gregis sancti Martini Levita atque Decanus, necnon Farmannus Sacerdos et Archiclavis, caeterique praelibatae congregationis fratres, concedimus praefato seniori patrique nostro domno Hugoni, necnon amabillimae et multum dilectae conjugi suae Haduidi usu et ordine fructuario illius ipsius res quas idem sancto Martino, necnon et nobis delegaverat. Insuper tribuimus eis more precario villam Montis, quam olim Judith Regina nobis cessit, quamque etiam a domno Karolo Rege Calvo: iterum per praecepti seriem praedecessores nostri obtinuerant, et est in pago Melidunense, cum Ecclesiis VII, domibus, aedificiis, vineis, silvis, pratis, pascuis, aquis, aquarumve decursibus, farinariis, mobilibus et immobilibus, cum omnibus suprapositis, et mancipiis utriusque sexus desuper commanentibus, aut ad ipsam curtem aspicientibus, suisque omnibus aliis appenditiis vel adjacentiis, et quicquid ad ipsum praedium aspicere vel pertinere videtur, cultum et incultum, quaesitum et adinquirendum, totum et ad integrum, de jure nostro in potestatem ipsorum ac dominationem tradimus, atque transfundimus. In pago etiam Belvacensi cedimus illis alterum alodum precario more de Gerboldo Comite evindicatum et conquisitum, Odonis videlicet cortem usualiter vocitatam, super fluvium qui dicitur Hoesa, cum villare Berulfi et Spinosa atque Liverarias, cum Ecclesia quae constructa est in honore sancti Georgii, cum domibus, aedificiis, terris, vineis, silvis, farinariis, pratis, pascuis, aquis, aquarumve decursibus, mobilibus et immobilibus, et cum omni supraposito, suisque omnibus adjacentiis, et quicquid ad ipsum praedium aspicere videtur, totum et ad integrum de jure nostro in potestatem ipsorum et dominationem tradimus atque transfundimus..... tam domni Hugonis Francorum Ducis, quam etiam Haduidis ipsius amabilis et satis diligibilis uxoris, tradimus atque concedimus, habentes in se mansos XL. Eo quidem rationis ordine atque tenore, ut tam ipse venerandus ac saepius nominandus Dux domnus videlicet Hugo, quam etiam affabilis ipsius conjux Haduidis, et pro praedictis rebus quas ipse partibus nostris delegavit, et pro subrogatis etiam quas eis precaria ratione concedimus, annuatim persolvere studeant censum nobis vel successoribus nostris ad Missam sancti Martini sol. XXV, autumnalem in argento sol. LXXV, et Archiclavo S. Martini sol. XXV, id est in summa sol. centum; et sic quamdiu advixerint, praenominatas res omnes ambo cum omni integritate teneant et possideant: post amborum quoque ab hac luce discessum, unus liberorum tantum qui ex eis nascituri sunt, et quos Deus donare poterit, omnia illa praedia jam designata sub praenotata ratione census, quamdiu advixerit, possidenda suscipiat. Post cujus tertii videlicet heredis [obitum], quicumque tunc temporis sancti Martini Decanus extiterit, memoratas res omnes, et illas quas nobis domnus Hugo Dux et Abbas sancti Martini dedit, et illas quas sibi et uxori suae Haduidi, atque uni filiorum suorum ex nostris propriis rebus precaria lege concessimus, cum omni integritate et emelioratione in jus et possessionem atque dominationem sancti Martini et fratrum absque alicujus contradictione aut expectata consignatione revocare studeat. Illud etiam utrarumque partium propria voluntate, et praecipuo assensu et auctoritate nostri Pontificis domni Tetelonis, qui vice sancti Petri Apostolorum principis potestatem habet ligandi atque solvendi, in hac precaria pro totius rei firmitate, atque ignis aeterni gehennae semper ardentis evadendo torre nobis inserere placuit. Quod si fuerit aliquis Principum post horum trium heredum, Hugonis videlicet et Haduidis et unius tantum illorum infantium, obitum, qui amplius illas ipsas res nostras pervadere vel retinere voluerit, nisi citissime resipuerit, ac sese inde correxerit, non solum partibus sathanae se noverit deputandum, verum etiam dominum nostrum Martinum, cui vim inferre conari tentaverit, cum omnibus suis concivibus atque collegis semper habeat offensum, et insuper..... cum auri lib. XXX puri legaliter se noverit omnino multandum. Haec autem precaria nostris nostrorumque confratrum manibus corroborata temporibus statutis firma et inviolabilis permaneat.

Ego Bernerius Levita atque Decanus huic Chartae subscribens, propria manu firmavi. Farmannus Sacerdos et Archiclavis firmando subscripsit, etc.

Data est autem hujus precariae auctoritas Turonis XVIII Kal. Octobris, in Castello sancti Martini, in pleno Capitulo fratrum, in anno secundo jam regnante domno Hludovico Rege.

Ego Leodrannus, quamvis indigne, tamen Levita et Scholae sancti Martini Provisor ac primus, a supradictis fratribus rogatus, scripsi et subscripsi.