REGEST MABILLE: Lettre d’Alphonse, roi d’Espagne, aux chanoines de Saint-Martin. Les chanoines avaient chargé Sisinand, évêque de Saint-Jacques de Compostelle, de porter certaines lettres au roi d’Espagne Alphonse. Celui-ci en accuse réception. Il est peiné des maux que les Normands ont fait éprouver aux chanoines; il félicite ceux-ci de l’intention où ils sont de fortifier la basilique du glorieux saint Martin. Quant à ce qu’ils lui mandent, qu’ils ont une couronne impériale d’or avec des pierres précieuses incrustées dedans, il agrée leur proposition de l’acheter et il les avertit qu’au mois de mai sa flotte se trouvera à Bordeaux et que s’ils veulent y envoyer quelqu’un des leurs avec la couronne, ils pourront parvenir en toute sûreté près de lui. Il se fait fort, en récompense, de leur énvoyer l’argent nécessaire pour les aider à restaurer la maison du grand saint. Au reste, si le tombeau de saint Martin est célèbre par les miracles qui s’y accomplissent, l’Espagne n’est pas non plus tout a fait dépourvue de lieux saints. La Galatie possède le tombeau du bienheureux Jacques Zébédée, qui fut décapité par Hérode. Des histoires authentiques racontent la manière dont ce corps est arrivé dans le pays, et s’il se trouve quelques récits qu’ils n’ayent pas dans leurs archives il les leur enverra.
REGEST EDITION: Dieses Regest ist nicht öffentlich zugänglich.
Datierung: MABILLE: 906; EDITION: 906
EDITION: Floriano, Antonio (Hg.): Diplomatica española del periodo Astur (718-910). Tomo II, Oviedo 1951, S. 339-345.
In Dei nomine Adefonsus pro Christi nutu, atque potentia Hispaniae Rex, Christianissimo Gregi, et cultoribus tumuli beati Confessoris Christi Martini Turonensis Ecclesiae, in Christo, et per Christum, aeternam Salutem. Literas sanctitudinis vestrae, quas per mansionem, et datum deferri procurastis ad egregium Pontificem Apostolicae Iacobi sedis Archiepiscopum Sisinandum: postquam eas ille gratiose suscepit, et auide percurrens usque ad nostram clementiam destinare solerter non pepercit, recitatis quoque vestris apicibus, de sospitate vestra gauisi sumus: de Nortmannorum autem audacia, qui domum beati Martini incenderunt, suffoderunt, ac eius pascua depascuerunt, dolor exinde impatiens nostro infixus est pectore. Sed quia certum est pro contemptu divinorum praeceptorum, et transgressione mandatorum, Iudaeam, et Ierusalem perniciem substinuisse pressurarum, ac domum Dei, legemque diuinam ab multis stirpis vicibus esse captam, atque succensam. Sed quoniam non in finem irascitus Dominus, a Iesu sacerdote magno, et Zorobabel, et Esdra, et Neemia, in melius pro Dei iussu omnes ruinae fuerunt contractae, ac domus restaurata. Unde confidimus in merito, et interuentu sancti Martini, qui vobis domum suam spirauit munire et instaurare, ut ultra non oculus eam superbus, nec contaminet pollutus. De mirabilibus quoque que penes vos gesta sunt, ut vestra narrat scedula, quae hodie agit Dominus in vestra Ecclesia, loqui mutos, solui colligatos, audire surdos, auxit nobis milliare gaudium benedictus Dominus, qui per magnam misericordiam corroborat in omni tribulatione Ecclesiam suam. Ideo optamus vos bene valere, et sic ut prospere agatis, peragere procurate, et domum sancti Martini instudete munire. Gaudemus valde de hoc quod recte facitis. Et magis autem horum nos habemus gaudium, cum audimus vos in viis Domini ambulare, et Domum Dei restaurare, eiusque atria munire, ut ipso praestante ultra non paueat ruinam. De caetero quod rursum insinuastis, quia penes vos coronam Imperialem habetis ex auro et gemmis comptam, nostrae Serenitati condignam, et ob id Apostolicam serenitatem Sisinandi interuenistis, ut nobis hoc insinuare procuret, et emere peroptaret, ita ut restat, si nostrae complacuerit voluntati, apicibus redditis certificare vobis non differatur. Ideoque placuit nostrae serenitati hoc quod sermocinati estis, et insuper opulentam impendimus consilii vestri gratiam. Quamobrem pernoscite naualem remigationem inter vos, et amicum nostrum Amaluinum Ducem Burdelensem inesse, et opitulante alti Poli potentia in hoc anno, qui est Incarnatione Domini DCCCCVI. Indictione VIIII. inter caetera maxime disposuimus, ut mense Madio nostrae naues, cum pueris Palacii nostri usque Burdelensem ciuitatem remigent. Vos tamen, si ex corde hoc implere nitimini, dirigite ipsam coronam per vestros fidelissimos fratres ad Amaluinum Comitem Burdelensem, ut sit ibidem in mense diffinito mediate Madio, et eam ibidem nostri pueri inueniant: ratione seruata, ut nostrae ibidem remaneat naues, et pueri nostri, cum aliquibus ex fratribus vestris, quousque duo aut tres ex ipsis vestris fratribus, cum aliquantulis ex nostris pueris et cum ipsa corona unam tantummodo ascendant nauem, ut citius deuolent usque ad nostram, Deo auxiliante, praesentiam. Quod si placuerit, extemplo plenarium diffinitum direxerimus vobis per illos pactum: non enim minuere, sed augere et locupletare causam Ecclesiae vestrae nitimur. Insuper et munera in adminiculum fabricae conamur per fratres vestros vobis possidere. Quod si placuerit, remittemus eam sanam ditatos fratres, et ob fastidium locupletatos. Sane optamus vestram benignolentiam, ut quicquid conscriptum habetis de virtutibus quae in Ecclesiae vestra post obitum sancti Martini, gratia et merito ipsius Deo annuente factae sunt, nobis dirigere non grauemini. Quoniam tamen nos de mirabilibus eius habemus conscriptum, quae in vita ipsus usque ad obitum mystice peracta sint: nos quoque multorum virorum illustrium vitam, virtutes, et mirabilia utpote Emeretensium et euidenter ac sapienter conscriptas habemus, quae ut remoror in Archiuis vestris non habentur. Quod si vobis utilitas fuerit, dirigere eas procurabimus. De caetero quod conquaeritis cuius Apostoli tumulus hic penes nos habetur, certissime pernoscite Iacobi Apostoli Zebedei, Bonargis, qui ab Herode decolatus est, sepulchrum habemus in archis Marmaricis, Prouincia Galaeciae. Manu enim Domini gubernante, ut multae veridicae continent historiae, usque ibidem per ratem corpus eius perlatum est, atque sepultum. Cuius sepulchrum multis claret hactenus mirabilibus, lacinantur daemones, caecis redditur lumen, claudis gressus, surdis auditus, mutis eloquium, multisque et aliis mirabilibus, quae cognouimus, et vidimus, et Pontifices, et Cleri ipsius narrauerunt nobis. Nam quomodo in Ierosolima ab Herode decollatus est, et huc sportatus atque sepultus, vel quo tempore, vel quomodo, evidenter manifestum omnibus, et veridicae nostrorum Archiepiscoporum Epistolae, et Patrum historiae, et multorum testatur eloquia. Quod si ad singula modo voluerimus ea vobis narrare, in longius vexetur stilus, quo modum excedemus epistolae iuxta, immo festinationem gerulorum qui noluerunt remorari. Sed opitulante Deo, dum vestri ad nos deuenerint Clerici, omnia liquidius et enocleata, nullaque lucubratione retenta, sed quod a sanctis Patribus accepimus, et tenemus in scripta, vobis dirigere non denegamus, Deo annuente, et amota omni haesitatione, certe credatis, quod rectum et iustum tenemus. Quod autem exquisistis quantum ab Oceano mari eminus distat eius tumulus, vel in quo loco situs est, a mari virio pernoscite usque ad locum ubi, Domino gubernante, duos fluuios, quos antiqua vetustas nominauit Voliam, et Sarem, in locum, qui dicitur Bisria, vestrae sedis Irriensis, Ecclesiae sanctae Eolaliae, habentur millia X. et exinde usque ad gloriosum eius sepulchrum, habentur millia xii.