REGEST MABILLE: Carloman, à la demande d’Hugues, abbé de Saint-Martin, confirme aux chanoines du dit lieu les biens et les propriétés à eux donnés par Charles-le-Chauve, son aïeul, et par Louis-le-Bègue, son père. Il renouvelle en même temps tous les priviléges et exemptions accordés au dit monastère, ainsi que l’ont fait ses prédécesseurs.
REGEST EDITION: Dieses Regest ist nicht öffentlich zugänglich.
Datierung: MABILLE: 882, 883; EDITION: [882 09 – 884 12 10] (sans doute, 884)
EDITION: Grat, Félix, Jacques de Font-Réaulx, Georges Tessier und Robert-Henri Bautier (Hgg.): Recueil des actes de Louis II le Bègue, Louis III et Carloman II rois de France (877-884), Paris 1978 (Chartes et diplômes relatifs à l’histoire de France 12), S. 220-225, Nr. 87.
In nomine sanctae ac individuae Trinitatis. Karlemannus gratia Dei rex. Si petitionibus servorum Dei pro quibuslibet ecclesiasticis necessitatibus aures nostras pulsantium libenter annuimus et ad divinae potentiae in locis Deo dicatis uberius famulandum auxilium porrigimus, id nobis procul dubio et ad mortalem vitam temporaliter deducendam atque ad futuram feliciter obtinendam commodum provenire confidimus. Igitur notum esse volumus cunctis sanctae Dei Ecclesiae fidelibus ac nostris, scilicet praesentibus atque futuris, quia adiit serenitatem culminis nostri venerandus vir, noster quoque egregius pater, Hugo religiosus abba basilicae eximii confessoris Christi beati Martini in suburbio Turonicae civitatis sitae, reverenter poscens ut res quas piae recordationis avus noster domnus Karolus quondam imperator augustus, id est Capleiam et villam Miliciacum, ob amorem Dei et sancti Martini reverentiam fratribus ad confugium pro remedio animae suae ac genitricis suae domnae Judith olim augustae dederat suique auctoritate praecepti corroboraverat, sicut et nuper domnus et genitor noster Hludovicus villam Merlaum prona devotione obtulit in necessitatibus fratrum habendam cum omnibus sibi rebus pertinentibus insuper et Novientum villam quam Odo comes per licentiam domini Karoli praedicti avi nostri contulit sancto Martino suis que clericis denuo more regio pro mercede omnium nostrum communi perpetuo mansuras absque minoratione vel subtractione aliqua corroboraremus, quod si etiam monasterium in praedictis rebus aliisque Domino auxiliante, conlatis vel in futurum concedendis pro infestatione paganorum vel malignorum hominum construere eidem venerandoso abbati seu fratribus gregis jam praelibati domni Martini libueris aut necesse extiterit, nostra largitate concederemus absque inquietudine more solito permanendum et liberalitati nostrae construendum, nec cuiquam fidelium nostrorum in mansionibus clericorum absque eorum voluntate manendi licentiam concedamus, etiam si nostra adfuerit praesentia. Denique etiam addidit supplicando ut monasteria santi Martini ubi et ubi in nostra ditione constructa vel construenda cum omnibus sibi rebus vel hominibus pertinentibus de more parentum videlicet regum praedecessorum nostrorum, sub nostrae immunitatis tuitione ac defensionis munimine recipere dignaremur, assensum praebendo ut, sicut tempore proavi nostri domni Hludovici quondam augusti seu etiam domni Karoli praedicti avi nostri atque genitoris nostri piae recordationis domni Hludovici, res ejusdem sancti Martini in Austria, Niustria, Burgundia, Aquitania, Provincia, Germania, Italia et in caeteris regni, Christo largiente, nostri partibus consistentes, quae non solum a regibus seu et a piissimis superius memoratis patribus et proavis nostris, ut diximus, atque ab orthodoxis principibus, verum etiam a caeteris fidelibus conlatae vel per quoslibet contractus et munimina cartarum ad potestatem praelibati domni Martini traditae sunt, quieto jure in ditione ac regimine abbatum suorumque praepositorum ac decanorum fideliumque fratrum Deo devote famulantium ordinatim extiterunt, ita et nostris temporibus sub nostrae immunitatis defensione consistere et ab omni publica functione ac judiciaria exactione immunes liberasque decernere dignaremur. Cujus petitioni nobis valde saluberrimae ac profuturae ob amorem Dei et reverentiam praelibati peculiaris patroni nostri domni Martini libenter assensum praebere usquequaque libuit. Quapropter volumus atque decernimus ut jam dictae villae in communi nostra mercede omniumque praedictorum parentum nostrorum ad supplementum seu confugium fratrum conlatae cum aliis villis vel rebus jam pridem eorum stipendiis ac vestimentis eorumque necessitudinibus deputatis et in praecepto domni Karoii praedicti avi nostri nominatim cum Lirado et Martiaco expressis simulque cum reliquis facultatibus omnium rerum praelibati domni Martini sub nostrae defensionis munimime modis omnibus consistant absque inquietudine cujusquam. Praecipientes ergo jubemus atque praecipimus ut nullus judex publicus aut quilibet superioris vel inferioris ordinis reipublicae procurator ad causas more judiciario audiendas vel inquirendas seu discutiendas in ecclesias ac villas seu reliquas possessiones quas moderno vel priscis temporibus in quibuslibet provinciis aut territoriis regni nostri juste et legaliter tenet potestas jam praenominati sancti Martini vel deinceps in jure ipsius, suaeque basilicae divina pietas augere voluerit ingredi praesumat, nec freda aut tributa aut mansiones aut paratas seu teloneum ex ullis negotiis, sicut in praecepto domni et genitoris nostri caeterorumque regum praedecessorum nostrorum continetur, exigere aut fidejussores tollere aut homines, tam ingenuos quam servos super terram ipsius beati Martini suorumque monasteriorum commanentes distringere, nec ullas publicas functiones aut redibitiones vel inlicitas occasiones requirere nostris futurisque temporibus quisquam tam temerarius existat qui id faciendi inlicitam sibi potestatem attribuere valeat. Quicquid ergo de praedictis rebus beato Martino devote conlatis vel sibi pertinentibus in jus fisci cedendum fuit et a decessoribus nostris comperimus conlatum nostraeque largitatis munere, libenter volumus esse per immensum eidem sancto Martino suisque servientibus concessum, ut id, remoto fisci dominatu ad luminaria basilicae beati Martini concinnanda et ad sustentationem pauperum ac hospitum seu clericorum Deo et sancto Martino deservientium sit supplementum. Volumus etiam ac decernimus ut, sicut in precepto avi nostri seu et genitoris nostri continetur, decimae et nonae omnium dominicarum rerum, scilicet tam dominicatis villis quam et ex beneficiis, hospitali nobilium atque pauperum deputate habeantur ac persolventur. Si quis autem in tantam prorumpere ausus fuerit audaciam et hujus praecepti violator extiterit, quemadmodum in praeceptione parentum nostrorum continetur, non solum in offensam nostram lapsurum, verum etiam sexcentorum solidorum auri probatae monetae ad purum excocti se noverit poena multandum, ex qua duas partes rectores monasterii sancti Martini, tertiam vero jus fisci nostri ad opus recipiat. Decernimus itaque ut, remota totius judiciariae potestatis inquietudine, quieto ordine memoratus abba suique successores res praedicti sancti Martini cum omnibus sibi subjectis vel ad se aspicientibus vel pertinentibus hominibus sub immunitatis nostraeque protectionis defensione consistant. Si quid vero de praedicti sancti rebus per tepiditatem et neglegentiam abbatum aut ministrorum seu pro infestatione vel oppressione Normannorum, etiam per praesumptionem judicum cupiditatemve malorum hominum injuste abstractum est, id per hanc nostram auctoritatem prorsus restituendum praecipimus, corroborantes denuo pancartam super omnibus rebus sancti Martini pro munimine omnium cartarum ab avo et genitore nostro conlatam. Et ut haec auctoritas inviolabilem obtineat effectum et a fidelibus sanctae Dei Ecclesiae et nostris verius credatur ac diligentius conservetur, manu propria subter firmavimus et anuli nostri impressione signari jussimus.