REGEST MABILLE: Charles-le-Gros confirme les possessions du monastère de Saint-Martin situées en Italie (répétition du diplôme déjà analysé sous le n. XXXI.)
REGEST EDITION: Karl bestätigt den Kanonikern von St. Martin in Tours die von Karl dem Großen geschenkten Besitzungen in Italien, namentlich die villen Solero, Liana und Val Camonica, und verleiht ihnen Schutz und Immunität.
Datierung: MABILLE: 887 06 16; EDITION: 887 06 16
EDITION: Kehr, Paul Fridolin (Hg.): Die Urkunden Karls III., 2. Aufl., München 1937 (Monumenta Germaniae Historica Diplomata regum Germaniae ex stirpe Karolinorum 2). S. 259-261, Nr. 160.
In nomine domini nostri aeterni et salvatoris nostri Iesu Christi. Carolus ordinante divina clementia imperator augustus. Si petitionibus servorum dei pro quacunque ecclesiastica necessitate aures nostras pulsantium devote succurrimus et ad divinae potentiae in locis deo mancipatis oportunum auxilium, prout decet, tribuimus, id nobis procul dubio et ad instantem vitam facilius deducendam et ad futuram felicius obtinendam commodum provenire confidimus. Igitur notum esse volumus omnibus sanctae dei ecclesiae fidelibus et nostris in partibus Italiae atque Romaniae nec non Franciae ac Galliae constitutis, qualiter adiit imperatoriam serenitatem nostrae maiestatis praestantissimus vir Odo religiosus abbas basilicae eximii confessoris Christi beati Martini in suburbio Turonicae civitatis sitae reverenter poscens, ut res in Italia sitas, quas olim orthodoxus Karolus magnus imperator cortem Solarium ac Lianam atque vallem Caumoniam, cum omnibus rebus ad easdem pertinentibus vel aspicientibus ob amorem dei et sancti Martini reverentiam fratribus ad eorum necessitates sufficiendas dederat quasque idem venerabilis Odo abbas prona voluntate fratribus eiusdem congregationis ad eorum confugium et necessaria subministranda pro remedio animae suae suique genitoris Rotberti eiusdem loci quondam abbatis nec non pro remedio animae suae genitricis reddidit imperatorio more pro communi mercede omnium praedictorum perpetuo mansuras absque minoratione vel subtractione aliqua corroboraremus nostraeque auctoritatis imperialis emolumentis et immunitatibus secundum praedecessorum meorem imperatorum statutis et edictis stabiles sub eorundem canonicorum potestate adesse concederemus; quod si etiam monasterium in praedictis rebus vel alicubi pro infestatione paganorum vel malignorum hominum construere eisdem fratribus libuerit, aut necesse extiterit, imperiali auctoritate permitteremus absque inquietudine more solito permanendum nec cuiquam fidelium nostrorum in mansionibus eorumdem canonicorum absque eorum voluntate manendi licentiam concedamus, etiamsi nostra affuerit praesentia. Cuius petitioni nobis valde saluberrimae ac profuturae ob amorem dei et reverentiam praelibati peculiaris patroni nostri domni Martini libenter assensum nobis praebere usquequaque libuit. Quapropter volumus atque decernimus, ut iam dictae villae Solarium atque Liana et vallis Caumonia cum omnibus earum appendiciis quacunque occasione ad easdem aspicientibus pro communi nostra mercede ad supplementum seu confugium fratrum collatae sub nostrae defensionis munimine modis omnibus consistant. Praecipientes ergo iubemus atque edicimus, ut nullus iudex publicus aut quilibet superioris aut inferioris ordinis rei publicae procurator in praedictas rebus ad causas iudiciario more audiendas in ecclesias aut villas seu reliquas possessiones ingredi praesumat nec freda aut tributa aut mansiones aut paratas aut teloneum ex ullis negotiis, sicut in praeceptis ceterorum imperatorum et regum continetur, exigere aut fideiussores tollere aut homines tam ingenuos quam servos super terram ipsius patroni domni Martini commanentes distringere nec ullas publicas functiones aut redibitiones vel illicitas occasiones requirere quibus nostris futurisque temporibus quisquam tam temerarius existat, ut faciendi illicitam sibi potestatem attribuere audeat. Quicquid ergo de praedictis rebus congregationis sancti Martini fratribus devote a venerabili abbate Odone redditis ad ipsas pertinentibus in ius fisci cedendum fuit et a magno Karolo imperatore comperimus collatum, nostrae auctoritatis munere libenter volumus esse per infinitum eidem sancto Martino suisque servientibus canonicis concessum. Si quis autem in tantam prorumpere ausus fuerit audaciam ut huius praecepti nostri violator existiterit, non solum in offensam nostram lapsurum, verum etiam sexcentorum solidorum auri ad purum excocti se noverit poena multandum, ex qua duas partes rectores eiusdem monasterii, tertiam vero ius fisci recipiat. Si quis vero de praedictis rebus sancti Martini per tepiditatem et negligentiam abbatum aut ministrorum seu praesumptionem iudicum cupiditatemve malorum hominum iniuste subtractum est, id per nostram auctoritatem prorsus praecipimus corroborantes denuo praeceptum istud super eisdem rebus. Et ut haec auctoritas inviolabilem teneat effectum et a fidelibus sanctae dei ecclesiae et nostris verius credatur ac diligentius conservetur, manu propria subter firmavimus et annuli nostri impressione signari iussimus.