Guismand apaise la revendication que faisait Salomon, en vertu d’un prétendu droit de son père Ottrad sur le moulin que lui, Guismand, avait donné aux moines, en lui payant sept livres représentant le droit en question. Il en est de même de celles que Nihard porte au plaid du comte de Vendôme, relatives, l’une à la possession de ce moulin, l’autre à son vicariat, ainsi que d’une dernière portée par Ingelbaud.
Datierung: 1066-1075
Notum sit fratribus nostris scilicet monachi Maioris Monasterii quod quando Guismandus dedit nobis molinum suum, calumniatus est eum Salomon filius Ottradi, pro quadam convenientia quam habuerat pater Guismandi cum Ottrado patre illius. Guismandus enim pater istius Guismandi tenebat de Ottrado quendam fevum in Francia, hoc est curtem de Hilmarensi quam vendidit VII libras denariorum, de quo pretio emit illum molinum quod tali pacto concessit Ottradus, ut tamdiu teneret ipsum molinum de eo in fevum donec emisset eodem precio aliquid quod in perpetumu teneret de eo, aut ipsas VII libras reddidisset. Propter hanc ergo convenientiam iudicatum est in curia Fulconis comitis Vindocinensis, quod Guismandus, si molinum vellet dare, aut illas VII libras redderet Salomoni, aut eodem precio aliquid emeret quod de eo teneret. Ille autem, volens adquietare donum quod faciebat pro anima sua, reddidit Salomoni VII libras denariorum, et ita habuimus molendinum solutum et quietum et tenuimus eum postea X annis vel amplius sine ulla calumnia. Post hec calumniatus est eum Nihardus filius Gisleberti, dicens Guismandum non potuisse illum dare, eo quod maritagium fuisset matertere sue, hoc est matris Guismandi. De qua re venerunt ad placitum ipse et Guismandus cum domno Odone tunc priore nostro, apud Vindocinum ante Comitem Guidonem in domo Ingelbaldi Brittonis, et ibi narravit Guismandus quo modo pater suus molinum emerat, sicut superius dictum est. De qua emptione cum haberet testem Vivianum Caput ferri, iudicatum est calumniam eius iniustam esse. Guismandus enim iste, cui Nihardus modo calumniabatur, emerat molinum tunc quando illas VII libras pro eo reddidit Salomoni, et quod emptio sua erat, poterat eum dare cui volebat sine ulla contradictione; sed quod census molini ipsius Nihardi erat, iustum erat ut inde vendiciones haberet, quas et in eodem placito recepit. Deinde movit aliam calumniam dicens vicariam molini suam esse. Quod Guismandus ita falsum esse probavit, ut habuerit ibi quendam Andalum nomine qui fuit molinarius ipsius molini, qui cum furtum fecisset de annona eiusdem molini, constrinxit eum Guismandus coram Gisleberto patre Nihardi et fecit eum emendare furtum III libras denariorum. Quod cum Andalus in eodem placito confessus esset, iudicatum est hanc quoque calumniam Nihardi iniustam esse, illumque nullum habere rectum in molino, et propterea debere illum reddere annonam quam iniuste ceperat saisiendo molinum iniuste, quam et in eodem die nobis reddidit. Extinctis hac ratione omnibus calumniis Nihardi, insurrexit alia ab Ingelbaldo Brittone dicente quod Fulcherius pater uxoris sue, de cuius fevo est census molini, non auctorasset supradictam emptionem Guismandi. Ad hoc respondit Guismandus, pater suus quamdiu vixit molinum tenuit ita ut Fulcherius, cum esset dominus suus et vicinus suus , nunquam calumniatus fuerit. Similiter tenuit eum Rodulphus maior filius Guismandi quamdiu vixit, et post eum Guismandus, cui modo Ingelbaldus calumniabatur, tenuit eum XX annis vel amplius sine ulla calumnia, et cum ipse eum nobis dedit, affuit ipse Ingelbaldus et nichil calumniatus est, sed etiam rogavit Guismandum ut nobis illum daret. Quod cum Ingelbaldus negare non posset, iudicatum est quod non erat conveniens eius calumnia; et ita examinatis et definitis omnibus istis calumniis in illo eodem placito, nulloque amplius aliquid calumniante, remansit nobis molinus noster solutus et quietus. Actum anno incarnationis domini MLVIIII regiminis domni abbatis B. VI septimana prima mensis iulii. Horum omnium testes: Guido comes – Ingelbaldus Britto – Wlgrinus filius eius – Hamelinus de Lengiacis – Fulcherius de Turre – Johannes de Guirchia – Ascelinus Chotardus – Salomon filius Ivonis – Gundacorus – Rotbertus Brachetus – Drogo de Azei – Hugo filius Salomonis – Leufredus forestarius – Gaufredus filius Ivonis. De nostris: Michael et Giraldus Rufius – Benedictus Blanchardus – Landricus cellararius – Gausmarus frater eius – Rotgerius de Navolio – Vivianus caput ferri – Hamelinus et Constantinus canonici.