Logo: Universität Hamburg
Logo: Formulae, Litterae, Chartae
Logo: Akademie der Wissenschaften in Hamburg
Königliches Immunitätsprivileg mit Introitusverbot und Bestätigung eines Bischofsprivilegs für ein Kloster

Königliches Immunitätsprivileg für ein neugegründetes Kloster, in welchem diesem (1) ein bischöfliches Privileg mit Exemption des Klosterbesitzes von bischöflicher Gewalt und generellem Introitusverbot, ausgenommen solcher auf Einladung hin erfolgenden, bestätigt und (2) ein Introitusverbot für alle öffentlichen Amtsträger für Fälle der Rechtsanhörung oder Erhebung von Abgaben erlassen sowie (3) diesem der fredus und die Einkünfte des fiscus zur Beleuchtung des Klosters und zum Unterhalt der Mönche übertragen werden.

II CONCESSIO REGIS AD HOC PRIVILEGIO

Ille rex viris apostolicis, patribus nostris, necnon et inlustribus viris, illi comite vel omnibus agentibus, praesentibus et futuris. Oportet enim clementiae principali, ut inter ceterorum petitionibus sacerdotibus debeat benignum acommodare auditum, et que pro timore divini nominis postolatur, ponatur proculdubio ad effectum, ut fiat in mercedem coniunctio, dum pro quietim servorum Dei congrua inpertitur petitio, quia fides perfecta non dubitat ad altissimi gratiam pertinere, quod secundum sacro eloquio praecipuae ad domesticis fidei devota mente inpenditur, quia scriptum est: „Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est regnum caelorum“.

Ergo dum et ille episcopusaut abba aut inluster virmonasterium in honore sancti illius in pago illo aut super sua proprietate aut super fisco noscitur aedificasse, ubi ad praesens ille abba vel turba plurima monachorum adunata esse noscuntur, ad petitionem illius clementia nostra pro quietim ipsorum servorum Dei praeceptionem vigoris nostri placuit propalare: Sub quo tranquillitatis hordine Domino protegente ipsi monachi iuxta religiones normam perpetim valeant resedere. Elegimus et huic series debeat plenius declarare, quia nihil de canonica institutione convellitur, quicquid ad domesticis fidei pro tranquillitatis pacem conceditur. Nec nobis aliquis detrahendo aestimet in id nova decernere carmina, dum ab antiquis iuxta co[n]stitucionem pontificum per regalem sanctionem monasteria sanctorum illorum vel cetera in regno nostro sub libertatis privilegium videntur consistere, ita et praesens valeat Deo adiutori constari./

Ergo si qua inibi in villabus, mancipiis vel reliquis quibuscumque rebus atque corporibus aut regio munere aut suprascripti illius vel quibuslibet est diligatum aut deinceps fuerit additum, iuxta quod ab illo pontifici vel ceteris domnis episcopis ad praefato monasterio, iuxta quod eorum continet privilegium, quem nobis praefatus ille protullit recensendum, sancitum esse cognovimus. Nullus episcoporum, ut diximus, nec praesens nec qui fuerint successores seu archidiaconus vel eorum ordinatores vel qualibet persona possit quoque hordine de loco ipso auferre aut aliquam potestatem sibi in ipso monasterio, praeter quod scriptum est, adaptare vel aliquid quasi per commutaciones titulum minuari aut de ministerii ornamenta vel de offertione in altario inlata abstollere. Nec ad ipso monasterio vel cellulas eius nisi tantum pro lucranda oratione, ipsud si fuerit cum voluntate abbatis vel eius congregatione/ absque dispendio eorum, aliter accedere paenitus non praesumat. Quo facilius secundum deligationibus votum vel huius serie auctoritatem ad ipso monasterio absque ullius inquietudine ibidem cuncta proficiant in augmentis.

Adicientes, ut nulli paenitus iudicum vel cuiuslibet hominum licentiam sit de rebus praefati monasterii absque voluntate eorum servorum Dei in aliquo iniquiter defraudare aut tenerario spiritu suis usibus usurpari, nec, quod primitus est, et Dei iram incurrat et nostram offensam vel a fisco gravi damno susteneat. Illud nobis pro integra mercede nostra placuit addendo: Ut tam quod ex nostra largitate quam deligatione ipsius vel ceterorum aut cuiuslibet ibidem est aut fuerit devoluta possessio quoque tempore nulla iudiciaria potestas nec praesens nec succidua aut causas audiendo aut aliquid exhactandum ibidem non praesumat ingredere. Sed sub omni emunitate hoc ipsi monasterius vel congregatio sua sibimet omnes fredus concessus debeant possidere. Et quicquid exinde fiscus noster forsitan de eorum hominibus aut de ingenuis aut servientes in eorum agros conmanentes vel undeque poterat sperare, ex indulgentia nostra in luminaribus ipsius sancti loci vel stipendia servorum Dei tam nobis in Dei nomine viventibus quam per tempora succidentibus regibus pro mercedis conpendium debeant cuncta proficere, ut pro aeterna salutae vel felicitate patriae seu regis constantiam dilectit ipsis monachis inmensam Domini pietatem iugiter implorare.

Que praeceptum decretus nostri, Christo in omnibus suffraganti. Ut firmior habeatur et perenniter conservetur, subscriptionem manus nostrae infra studuimus peragrari.