LIBERTATEM

In Dei nomen ego ille. Metuens casum fragilitatis, et dum fragilitas humanum genus pertimescit ultimum vite temporibus [transpositione]^a ventura, opo|rtet, ut non inveniat unumquemque inparatum, ne^b sine aliquis operis bonum respectum, nisi homo, dum suum iure et potestatem [consistit],^c praepararet sibi viam salutis, per quem ad eternam beatitudinem valeat pervenire.

Propterea vindictam^d habuit liberare ancilla mea nomen illa unacum fantes^e suos illus et illus, quem de alode visi sumus habere, de omni iugo servitutis meis pro peccatis meis minuandis. Ipsus praecipimus esse bene ingenuus et absolutus in puplico, nam non in secreto, Arvernis civitatis, domum matris aecclesie sancto illo, ubi^f Christi nomen ille episcopus pontifex tunc tempore preesse |dignoscatur, ante cornum^g altaris in presentia presbiteris, diaconibus, clericis vel in presentia plurimarum^h personarum, qui ipsa manoⁱ propria subter fi[r]maverunt,^j de iugum servitutis meis pro peccatis meis minuandis,^k sicut iam diximus. Quicquid persona aut religiosi de^l [e]orum mancipia data libertate conferre voluerit, secundum legem romanam hoc facere potest, id est latina, dolitia et cives romana. Meliore statum habet;^m testamentum condere, testimonium perhibere, emere, vindere, donare, commutare habeat potestatem, sicut et alii cives Romani; ut nullum nulleⁿ vel heredum |ac proheredum nihil debeant servicio, nec lecimonium^o nec^p honus patronati nec nulla obedientia ipsius non requiratur, nisi hiant et maneant ubicumque voluerint porte aperte, cives romanae se esse cognuscant. Defensionem vero tam aecclesia vel om[i]nem^q Deum timentium, ubicumque expetire voluerint; licentiae tribuimus ad fatiendum in omnibus, qui[c]quid^r voluerint. Et si de ipsus aliquit generatum fuerit, inienui^s permaneant. Sane si quis...