L’abbé, Wibald, répondant aux religieux de Corbie, expose les raisons pour lesquelles il doit veiller aux intérêts du monastère de Stavelot.
Datierung: [1148, avril-août]
Frater Wibaldus Dei gratia Corbeiensis aecclesiae servus dilectis in Christo filiis et fratribus suis, E. venerabili priori, Adelberto preposito et ceteris fratribus nec non ministerialibus Corbeiensis monasterii, spiritu consilii et fortitudinis abundare.
Quod aecclesia Corbeiensis, quam regendam Deo auctore suscepimus, ullis in absentia nostra curarum sive laborum fatigatur molestiis, tantum dolemus, quantum ipsam aecclesiam, que nostre parvitati credita est, Dei pre oculis timore proposito, diligimus. Et vos quidem, paucarum rerum amaritudine degustata, de futuris anxie timetis. Sed Stabulensis aecclesia, quae nos lacteo pietatis alimento nutrivit et, delicta juventutis nostrae et ignorantias nostras non reminiscens, nos, si qua in prelatione existimatur dignitas, ad summum sui regiminis gradum provexit, interim dum vobis militamus, multiplicibus ac miserabilibus modis in preda, in incendiis, in cotidiana rapina, in cedibus lacerata est. Ad quas contriciones sanandas, ex quo a domno papa recessimus, Deo propicio nobis ad preces fratrum nostrorum in adjutorium nostrum intendente, non inutiliter laboravimus; et circumdante nos scuto divinae gratiae, inimicos aecclesiae, sua prosperitate inebriatos et rebus pauperum nostrorum ditatos, sub jugum aecclesiasticae disciplinae humiliatos vidimus et querentes reconciliari aecclesiae, quam offenderunt. Set quoniam causa difficilis est et in hac perturbatione multi tam in personis quam in rebus suis graviter offensi sunt, opus plenariae reconciliationis procedere de facili non potuit; cujus finem adeo, de gratia Dei confidentes, propinquum speramus, ut, rebus compositis et pacatis, expediti ad vos et absoluti absque prolixiori mora redire valeamus. Etenim transire nunc ad vos, non esset vobis consulere, sed Stabulensem aecclesiam turpiter et cum nota fugitivi deserere. _ _ _