Wibald, abbé de Stavelot, déclare avoir reconstruit le château de Logne et transféré à proximité le village de Logne, auquel il accorde des privilèges.
Datierung: 1138 06 05
Ausstellungsort: Stavelot
In nomine sancte et individue Trinitatis. Wiboldus Dei miseratione Stabulensis abbas indignus suis successoribus cunctisque Stabulensis cenobii fidelibus tam futuris quam presentibus. Misericordie et miserationum Dei que a seculo sunt reminiscentes et pro gratia nobis collata Deum in omnibus suis benefitiis magnificantes, mirabilem eum laudamus et predicamus, qui nos humiles et indignos ad Stabulensis cenobii regimen promovit, et intra ipsius monasterii domum investitura regia per bone memorie dommum imperatorem romanorum Lotharium tercium et sacerdotali benedictione per domnum Alexandrum Leodiensem episcopum ad abbatie prelationem provexit. Horum igitur et omnium in eadem ecclesia collatorum nobis divinitus recolentes benefitiorum, honori loci et utilitati tam future quam presenti pro nostra capacitate et facultate diligenter invigilamus; sed impediente malitia temporis et frequentibus regiis servitiis laboribusque et expensis assidue occupati et fatigati, quantum desideravimus ad operis efficatiam minime perducere valuimus. Castellum itaque Longie, quo ad tuitionem totius terre nostre ab antecessoribus nostris viris utique prudentibus et religiosis edificatum est, et necessariis custodibus ac vigiliis datisque multis et magnis possessionibus diligenter ordinatum, quoniam fere totum collapsum erat. et raris inhabitatoribus incolebatur, et crescentibus super terram malis et infidelitate hominum de proditione timebatur, communi fratrum et hominum nostrorum consilio, quamvis opibus impares, totum tamen montis corpus edificare agressi sumus, partim nova instaurando, partim vetera resartiendo. In ea itaque montis parte que ad aquilonem respicit nostris propriis expensis turrim novam edificavimus, datis pro annuo beneficio c. solidis dedimus eum ad servandum Nicholao ministeriali nostro tamquam nostram propriam, nullo prorsus feodo obligatam, accepto ab ipso per sacramentum et obsides sufficienti securitate, quod ad nostram voluntatem et jussionem sine dolo et fraude nobis eandem turrim redderet, nec contra nostram et successorum nostrorum regulariter ordinatorum voluntatem eam aliquando retineret. Hoc quoque in eisdem conditionibus firmatum est, ut heres ipsius aut proheres, qui in eodem benefitio et custodia illi succederet, de propria familia ecclesie esset nec alterius conditionis vir aut mulier ad custodiendam domum illam jure aliquo hereditatis accederet. Verum quoniam sollitudo quedam erat circa castellum et edifitia, hec ad necessarium ornatum et munitionem et comeatum victualium non suffitiebant, et quia villa que Longia dicebatur, juxta rivi fluentum longe dispersa et a castello remota, omnium injuriis patebat, visum nobis est eandem villam sub castello in valle orientem versus collocare, sicque nundinis et foro instituto, castellum decore, munitione, custodia, necessariis comeatibus adjuvare. Ceterum tota villa hominibus nostris aut hereditate aut allodio competebat, comitatu tantum et banno ad nos pertinente, sed et partem montis et totam vallem que nunc edificata est hereditaria possessione suam esse dicebant; unde non modico labore et aliquibus expensis, omnibus expeditis obstaculis, vallem cum toto montis corpore ab omnium dominatione et reclamatione absoluta et libera ad nostram et successorum nostrorum manum recepimus, sicque dimensa fori platea, que CCC fere pedes habet in longitudine et plusquam LX in latitudine, positisque IIII limitibus, reliquum montis et vallis ad habitandum apte distribuimus, impetrata emissione habitatoribus ut cum licentia dominorum suorum transmigrarent. Que omnia privilegio domni nostri incliti et victoriosissimi Romanorum regis Cuonradi II confirmari Colonie in curia fecimus acceptisque pro initiandis banno regio in foro nundinis ad vendendum suis cyrotecis. Et ut majori frequentia locus idem semper incoleretur, dedimus habitatoribus omnem terram quam vel domibus et aliis edificiis vel hortis seu aliquo culture modo occuparent in eternam proprietatem, ut nullum inde censum, nullum servitium, nullam prorsus justiciam alicui hominum persolvant, sed libere possideant, utantur, fruantur, vendant et commutent, nullo contradicente et quicquam pro hoc exigente. Quicumque de nostris hominibus qui ad altare principale vel ad alia ecclesiarum nostrarum altaria, vel ad curtes nostras que nondum feodo obligate sunt, et ad nos quocumque modo pertinent, ibidem habitaverit liber erit, id est, neque ullum censum aut redemptionem, nullam pro defuncta manu justiciam vel summam, si uxorem ad aliam ecclesiam pertinentem habuerit, exsolvet, nullum glandalicum, nullum theloneum aut transitum aut precariam vel paratam nobis aut alicui advocato aut vicecomiti seu misso regio dabit, sed omni libertate potietur. Verumtamen si servus alicujus in eodem loco habitare voluerit, omnes consuetudines et justitias suas ei dabit, et quascumque possessiones . . . , exceptis dumtaxat prescriptis mansis, omnem ei consuetudinem . . suo sine contradictione exibebit. Nobis autem et successoribus nostris catholiciter et regulariter ordinatis hoc tantummodo servitia facient : hospitia nobis et nostris prestabunt. domus in quibus hospites non erunt [lectisternia] nobis prestabunt, qui vero carnes aut panem seu cervisiam vendent credent nobis XII denarios et venditor vini V solidos, ultra quos nobis credere ex justitia non habebunt. Ad nullum . . . nisi pro his que ad comitatum pertinent, et pro rixa publica . . . , pro dolo et fraude et falsitate in mensuris et ponderibus manifeste . . , pro injusticia alicui proclamanti illata, pro pecunia alicui reposcenti negata; quarum omnium culparum compositio LXX solidorum erit, exceptis duabus . . . mis. Nulli successorum nostrorum liceat eandem villam in feodum dare aut oppignorare aut commutare aut ullo modo alienare, vel alias consuetudines sine consensu fratrum et ministerialium nostrorum et ipsorum habitatorum imponere. Quod si quis facere presumpserit, cujuscumque sit ordinis aut dignitatis, anathema sit. Actum est publice in monasterio Stabulensi nonis junii, die dedicationis ecclesie, et interposito nostro et omnium fratrum nostrorum multorumque qui ad idem festum convenerant sacerdotum anathemate confirmatum, anno dominice incarnationis MCXXXVIII, qui est primus ordina tionis domni Cuonradi II Romanorum regis invictissimi, indictione Ia, Walerano duce Lotharingie que est Mosellanorum , Godefrido de Rupe advocato Stabulensi, Friderico de Asca subadvocato, qui et ipsi confirmaverunt, anno nostre ordinationis VIIIo Et ut hoc verius credatur et per succedentia tempora ratum inconvulsumque teneatur, hanc eandem cartam nostro proprio et communi ecclesie sigillo insigniri fecimus et fratrum nostrorum nomina subter annotavimus. Signum domni Wiboldi abbatis. S. Warneri decani. S. Ebroini. S. Roberti S. Cuononis. S. Engonis. S. Emmonis. S. Anselmi. S. Warneri. S. Gisleberti Testes sunt de familia ecclesie : Nicholaus de Longia et Adelardus frater ejus, Reinnerus et Heribrandus de Longia castellani, Adelardus et Widricus de Vile, Widricus Albus et Widricus Niger de Rona, Balduinus de Louegeis, Arnulfus et Nicolaus de Holdrichamp, Anselmus villicus Stabulensis, Ebroinus, Gundricus, Erchenbertus, Erleboldus, et alli multi ecclesie filii.