REGEST MABILLE: Charles-le-Gros confirme les biens et priviléges de Saint-Martin, à la demande des chanoines du dit lieu, qui lui présentent les diplômes de Charles-le-Chauve, la bulle du pape Nicolas et les actes de confirmation, dressés par les évèques réunis en concile à Tusey. I1 confirme les différents priviléges du chapitre, notamment ceux qui attribuent au doyen l’administration de tous les biens affectés à la subsistance de la communauté. Il déclare, à l’exemple de ses prédécesseurs, prendre ces biens sous sa protection spéciale, dans quelque partie de ses états qu’ils soient situés, et les maintient exempts de toute justice séculière, de tout impôt ou charge publique. Il remet aux chanoines, pour être employé au soulagement des pauvres, ce que le fisc pouvait prétendre sur les dits biens, et veut que les dîmes et les nônes des villae appartenant à l’abbé, ou données en bénéfice, soient régulièrement payées à l’hôpital des pauvres et à celui des nobles.
REGEST EDITION: Karl bestätigt den Kanonikern von St. Martin in Tours die ihnen von Kaiser Karl II. und dessen Sohn Ludwig dem Stammler bestätigten Besitzungen und Immunität mit Königsschutz, ferner ihrem Hospital die Zehnten und Neunten von ihren Fron- und Lehnvillen.
Datierung: MABILLE: 886 08 22; EDITION: 886 08 22
EDITION: Kehr, Paul Fridolin (Hg.): Die Urkunden Karls III., 2. Aufl., München 1937 (Monumenta Germaniae Historica Diplomata regum Germaniae ex stirpe Karolinorum 2). S. 223-225, Nr. 139.
In nomine sanctae et individuae trinitatis. Karolus eiusdem omnipotentis misericordia imperator augustus. Si sacris locis et divinis cultibus mancipatis emolumentum imperialis celsitudinis exhibemus servorumque dei in eisdem degentium necessitatibus opem ferendo consulimus, profuturum nobis hoc ad aeternae remunerationis praemium facilius obtinendum et ad praesentem vitam felicius transigendam fore nullatenus dubitamus. Itaque noverit omnium sanctae dei ecclesiae fidelium nostrorumque tam praesentium quamque futurorum industria, quoniam grex humillimus eximii confessoris Christi beati Martini adiit serenitatem culminis nostri offerens obtutibus imperialis nostrae dignitatis praeceptum, per quod eisdem fratribus quasdam villas in eodem praecepto nominatim praescriptas Karolus patruus noster quondam imperator augustus ad eorum subsidium confirmaverat, insuper prae manibus habentes privilegia domni videlicet Nicolai papae atque episcoporum, quorum potestate sibi coelitus permissa idem praeceptum praenominati patrui nostri videlicet Karoli corroboratum habetur, ut sicut eiusdem praecepti series continet, ita decanus permissu abbatis ac seniores eiusdem coenobii beati Martini res omnes sibi munere regio vel a quibuslibet fidelibus concessas cum universitate rerum sibi pertinentium perpetuo ordinet atque integerrime possideant, ita ut nullius potestatis senior quicquam exinde de eorum dominio vel possessione praesumat auferre neque per praepositi sui ordinationem temeraria praesumptione disponere adtemptet. Super qua re imperialem nostram dignitatem humili supplicatione deprecati sunt, ut imperiali more praeceptum patrui nostri Karoli atque praeceptum Hludouici filii sui super omnibus eorundem fratrum rebus denuo corroborare dignaremur. Quorum petitionem ratam prospicientes pro amore dei ac reverentia beati praelibati domni Martini in nostra elemosina praeceptum nostrae auctoritatis fieri iubemus, per quod decernimus, ut sicut in privilegiis praedecessorum regum parentum nostrorum continetur, ita ab hodierna die et in reliquum inrefragabiliter permaneat cum omnibus villis eorum stipendiis deputatis cum Lirado et Capleia seu Miliciaco et Marciaco nec non Saldoa cum illo manso et Merlao villa quoque Monte quam Gerbaldus precario more ad censum retinet, atque Noviento, quam Odo integerrime ad peculiare fratribus contulit. Insuper etiam censemus, ut monasterium iam dicti sancti Martini cum omnibus rebus sibi pertinentibus de more imperatorum vel regum parentum nostrorum sub nostrae immunitatis tuitione ac defensionis munimine habeatur, assensum praebendo, ut sicut tempore avi nostri domni Hludouici quondam augusti seu patrui nostri Karoli atque Hludouici regis res eiusdem sancti Martini in Francia, Austria, Niustria, Burgundia, Aquitania, Provincia, Germania, Italia et in caeteris imperii Christo largiente nostri partibus consistentes, quae non solum a regibus, ut diximus, atque ab orthodoxis principibus, verum etiam a caeteris fidelibus collatae vel per quoslibet contractus et munimina cartarum in ius eiusdem sancti Martini traditae sunt, quieto iure in ditione ac regimine abbatis eiusdem loci decani ac seniorum fratrum ordinatim extiterunt, ita et nostris temporibus sub nostrae immunitatis defensione consistere et ab omni publica functione ac iudiciaria exactione immunes liberasque decernimus. Praecipientes ergo iubemus, ut nullus iudex publicus aut quilibet superioris aut inferioris ordinis rei publicae procurator ad causas iudiciario more audiendas in ecclesias aut villas seu reliquas possessiones, quas moderno vel priscis temporibus in quibuslibet provinciis aut territoriis imperii nostri iuste et legaliter tenet vel deinceps in iure ipsius basilicae divina pietas augeri voluerit, ingredi praesumat nec freda aut tributa aut mansiones vel paratas ac teloneum ex ullis negotiis, sicut in praeceptis regum continetur, exigere aut fideiussores tollere aut homines tam ingenuos quam servos super terram ipsius basilicae commanentes distringere nec ullas publicas functiones aut redibitiones vel illicitas occasiones requirere nostris futurisque temporibus quisquam tam temerarius existat, qui id faciendi illicitam sibi potestatem attribuere audeat. Quicquid ergo de praedictis rebus beato Martino devote collatis vel sibi pertinentibus in ius fisci cedendum fuit et a decessoribus nostris collatum, nostrae largitatis munere libenter volumus esse eidem sancto Martino sibique famulantibus canonicis concessum, ut id remote fisci dominatu ad sustentationem canonicorum seu pauperum sit supplementum. Volumus etiam, ut, sicut in praeceptis eorumdem fratrum continetur, decimae et nonae dominicalium rerum scilicet tam ex villis dominicatis quam et in beneficio datis hospitali nobilium atque pauperum absque subtractione aliqua in nostra elemosina deputatae habeantur. Si quis autem in tantam prorumpere ausus fuerit audaciam et hoc praeceptum nostrum violare praesumpserit, quemadmodum in regum parentum nostrorum praeceptione continetur, non solum in offensam nostram lapsurum, verum etiam sexcentorum solidorum auri ad purum excocti probatae monetae se noverit poena multandum, ex qua duas partes rectores monasterii predicti sancti Martini, tertiam vero ius fisci nostri recipiat. Si autem de praedicti sancti rebus per tepiditatem et negligentiam abbatum aut ministrorum seu per praesumptionem iudicum cupiditatemve malorum hominum iniuste abstractum est, id per hanc nostram auctoritatem prorsus restaurandum praecipimus corroborantes denuo pancartam super omnibus rebus eiusdem sancti pro munimine omnium cartarum, quaeque ab incendio Normannorum vel quolibet modo adustae sunt. Et ut haec auctoritas inviolabilem obtineat effectum et a fidelibus sanctae dei ecclesiae et nostris verius credatur et diligentius conservetur, manu propria subter firmavimus et anuli nostri impressione signari iussimus.
Signum domni Karoli serenissimi imperatoris augusti.
Amalbertus cancellarius advicem Liutuardi cancellarii recognovit et subscripsit.
Data XI kal. septembr. anno incarnationis domini DCCCLXXXVI, indictione IIII, anno imperii imperatoris Karoli in Italia VI, in Francia IIII, in Gallia II; actum ad Siluiacum; in dei nomine feliciter amen.