REGEST MABILLE: Othon III, empereur des Romains, confirme les possessions du monastère de Saint-Martin; situées en Italie, savoir l’ile et la ville de Sermione, dans le lac de Garde, Pescheria, Liana, le val de Come, Solari et le monastère de Notre-Dame, construit près de Pavie, entre le Pô et le Tessin, au lieu appelé Waham. Othon confirme aux religieux la libre possession de tous ces biens, qui leur ont été jadis donnés par Charlemagne, que Charles-le-Gros leur avait fait restituer et dont Beranger, roi des Romains et des Lombards leur avait confirmé la possession, et il les exempte de tout droit de tonlieu, de justice et de toute redevance séculière ou exaction quelconque, confirmant les priviléges accordés par les anciens diplômes des empereurs ses prédécesseurs.
REGEST EDITION: Otto bestätigt den Canonikern zu Tours ihre Besitzungen in Italien und verleiht ihnen die Immunität.
Datierung: MABILLE: 998 05 01; EDITION: 998 05 01
EDITION: Sickel, Theodor (Hg.): Die Urkunden der deutschen Könige und Kaiser, zweiten Bandes zweiter Teil: Otto III., Berlin 1893 (Monumenta Germaniae Historica Diplomata regum et imperatorum Germaniae 2.2), S. 713-714, Nr. 289.
In nomine sancte et individue trinitatis. Tertius Otto divina favente clementia Romanorum imperator augustus. Si petitionibus servorum dei pro quacumque ecclesiastica necessitate aures nostras pulsantium devote succurrimus et locis deo mancipatis prout decet oportunum auxilium tribuimus, id nobis procul dubio et ad instantem vitam facilius deducendam et ad futuram felicius obtinendam commodum provenire confidimus. Notum igitur esse volumus omnibus sanctae dei ecclesiae fidelibus et nostris partibus Italie Romanieque constitutis, qualiter adiit imperatoriam serenitatem nostrae maiestatis legatio nominatissimi gregis eximii confessoris Christi Martini Turonensis, reverenter poscens ut res in Italia sitas, hoc est Insulam cum castello Sermionense que est sita in lacu Minciade, et curtem Piscariam ac Lianam, vallem etiam Camoniam, curtem quoque Solarium cum senodochio illo inter Padum et Ticinum quod est in honore sanctae Mariae constructum prope Papiam civitatem in loco Waham, cum omnibus rebus ad easdem pertinentibus vel aspicientibus quas olim ortodoxus Karolus magnus imperator ob amorem dei et eiusdem domni Martini reverentiam fratribus ad eorum necessitates sublevandas dederat quasque etiam alter Karolus imperator ad eorum necessaria subministranda pro remedio animae suae sancto Martino reddidit et quas insuper Berengarius Romanorum atque Longobardorum rex prelibato confessori Christi Martino et fratribus restauravit, nos quoque imperatorio more pro communi mercede omnium predictorum perpetuo mansura seu etiam pro salute nostra vel regnorum nostrorum stabilitate absque minoratione vel subtractione aliqua easdem res corroboraremus nostraeque auctoritatis imperialis emolumentis et immunitatibus secundum predecessorum meorum imperatorum statuta et edicta stabiles sub eorundem canonicorum potestate adesse concederemus, quorum petitioni saluberrime ac valde necessariae ob amorem dei et reverentiam prelibati peculiaris patroni nostri domni Martini libenter assensum prebere nobis usque quaque libuit. Quapropter volumus atque decernimus ut iam dictam Insulam cum castello Sermionense et curtem Piscariam ac Lianam, vallem etiam Camoniam, curtem quoque Solarium cum suprascripto senodochio cum omnibus earum appendiciis quacumque occasione sublatis, sed ad easdem aspicientibus, pro communi nostra mercede ad supplementum omnium necessitudinum seu confugium fratrum collatae sub nostrae defensionis munimine modis omnibus consistant. Precipientes ergo iubemus ut nullus iudex publicus vel aliqua persona in predictas res ad causas iudiciario more audiendas in ecclesias aut villas seu reliquas possessiones ingredi presumat nec freda aut tributa aut mansiones aut paratas aut teloneum ex ullis negotiis, sicut in preceptis ceterorum imperatorum et regum continetur, exigere aut fideiussores tollere aut homines tam ingenuos quam servos ibi commanentes distringere nec ullas publicas functiones requirere quibus nostris futurisque temporibus quisquam tam temerarius existat ut faciendi illicitam sibi potestatem attribuere audeat. Quicquid ergo de predictis rebus sancti Martini fratribus a nobis confirmatis et redditis et ad ipsas pertinentibus in ius fisci cedendum fuit et a magno Karolo imperatore comperimus collatum, nostrae auctoritatis munere libenter volumus esse per infinitum eidem sancto Martino suisque canonicis concessum. Si quis vero in tantam prorumpere ausus fuerit audatiam ut huius precepti violator extiterit, non solum in offensam nostram lapsurum, verum etiam sexcentorum solidorum auri cocti se noverit poena multandum, ex qua duas partes rectores monasterii eiusdem, tertiam vero ius fisci recipiat. Si quid vero de predictis rebus sancti Martini per tepeditatem et negligentiam abbatum vel ministrorum seu presumptione iudicum cupiditateve malorum hominum iniuste abstractum est, id per hanc nostram auctoritatem prorsus precipimus restaurandum, corroborantes denuo preceptum istud super eisdem rebus.
Signum domni Ottonis (M.) invictissimi imperatoris augusti.
Heribertus cancellarius vice Petri Cumani episcopi et archicancellarii recognovit.
Data kal. mai. anno dominice incarnationis DCCCCXCVIII, indictione XI, anno tertii Ottonis regnantis XV, imperii II; actum Rome; feliciter amen.