Logo: Universität Hamburg
Logo: Formulae, Litterae, Chartae
Logo: Akademie der Wissenschaften in Hamburg

La Pancarte Noire de Saint-Martin de Tours, brûlée en 1793, restituée d’après les textes imprimés et manuscrits, 24
(EDITION: MGH DD O II., S. 261-262, Nr. 233.)

REGEST MABILLE: Othon III, empereur des Romains, confirme au monastère de Saint-Martin la libre possession de ses biens situés en Italie. Ce diplôme n’est vraisemblablement qu’une répétition de celui porté sous le n° XXVI; il offre cependant quelques variantes dans l’énumération des noms de lieu. Il est possible qu’Othon ait renouvelé son privilége, l’année suivante, ou un peu après, ainsi que l’avait fait Louis-le-Débonnaire. Jean Bouhier, qui a copié ce diplôme, n’a point terminé sa copie et déclare qu’il n’y en a pas davantage. L’original était évidemment déjà laceré lors de la rédaction de la Pancarte Noire; et comme toute la fin manque, on ne peut savoir laquelle des deux copies contient la rédaction primitive, ni quelle date on doit assigner à celle-ci.
REGEST EDITION: Otto bestätigt den Canonikern zu Tours ihre Besitzungen in Italien und verleiht denselben zugleich die Immunität.

EDITION: Sickel, Theodor (Hg.): Die Urkunden der deutschen Könige und Kaiser, zweiten Bandes erster Teil: Otto II., Hannover 1888 (Monumenta Germaniae Historica Diplomata regum et imperatorum Germaniae 2.1), S. 261-262, Nr. 233.

In nomina domini dei eterni et salvatoris nostri Iesu Christi. Hotho <tercius> ordinante divina clementia imperator augustus. Si petitionibus servorum dei pro quacumque aecclesiastica necessitate aures nostras pulsantium devote sucurrimus et locis deo mancipatis oportunum auxilium prout decet tribuimus, id nobis procul dubio et ad instantem vitam facilius deducendam et ad futuram felicius obtinendam commodum provenire confidimus. Notum igitur esse volumus omnibus sancte dei ecclesiae fidelibus et nostris partibus Italiae Romanieque constitutis, qualiter adiit imperatoriam serenitatem nostrae magestatis legatio nominatissimi gregis eximii confessoris Christi Martini Turonensis, reverenter poscens ut res in Italia sitas, vallem scilicet Caumoniam et Sirmionense castrum, Solarium etiam et Lianam cum omnibus rebus ad easdem pertinentibus vel aspicientibus quas olim orthodoxus Karolus magnus imperator ob amorem dei et eiusdem domni martini reverentiam fratribus ad eorum necessitates sublevandas dederat quasque etiam Odo venerabilis abbas, postmodum rex, prelibato confessoris Christi Martino et fratribus restauravit, nos quoque imperatorio more pro communi mercede omnium predictorum perpetuo mansura seu etiam pro salute nostra ac coniugis vel prolis absque minoratione vel substractione aliqua easdem res corroboraremus nostraeque auctoritatis imperialis emolumentis et immunitatibus secundum predecessorum nostrorum imperatorum statuta et edicta stabiles sub eorundem canonicorum potestate adesse concederemus, quorum petitioni saluberrime ac valde necessariae ob amorem dei et reverentiam prelibati peculiaris patroni nostri domni Martini libenter assensum prebere nobis usque quaque libuit. Quapropter volumus atque decernimus ut iam dicte villae, Solarium scilicet atque Piscaria Lianaque et vallis Caumonia vel Sirmionense castrum cum omnibus earum appendiciis quacumque occasione sublatis, sed ad easdem aspicientibus, pro communi nostra mercede ad supplementum omnium necessetudinum seu confugium fratrum collatae sub nostrae defensionis munimine modis omnibus consistant. Precipientes ergo iubemus atque iubendo aedicimus ut nullus iudex publicus aut quilibet superioris aut inferioris ordinis rei publicae procurator in predictas res ad causas iudiciario more audiendas in ecclesias aut villas seu reliquas possessiones ingredi presumat nec freda aut tributa aut mansiones aut paratas aut teloneum ex ullis negotiis, sicut in preceptis ceterorum imperatorum et regum continetur, exigere aut fideiussores tollere aut homines tam ingenuos quam servos super terram ipsius patroni nostri domni Martini commanentes distringere nec ullas publicas functiones aut redibitiones vel illicitas occasiones requirere quibus nostris futurisque temporibus quisquam tam temerarius existat ut faciendi illicitam sibi potestatem attribuere audeat. Quicquid ergo de predictis rebus congregationis sancti Martini fratribus devote a nobis redditis et per huius precepti seriem confirmatis et ad ipsas pertinentibus in ius fisci cedendum fuit et a magno Karolo imperatore comperimus collatum, nostrae auctoritatis munere libenter volumus esse per infinitum eidem sancto Martino suisque servientibus canonicis concessum. Si quis vero in tantam prorumpere ausus fuerit audatiam ut huius precepti nostri violator existat, non solum in offensam nostram lapsurum, verum etiam sexcentorum solidorum auri ad purum excocti se noverit poena multandum, ex qua duas partes rectores monasterii eiusdem, tertiam vero ius fisci recipiat. Si quid vero de predictis rebus sancti Martini per tepeditatem et negligentiam abbatum vel ministrorum seu presumptionem iudicum cupiditatemve malorum hominum [substractum fuerit], id per hanc nostram auctoritatem prorsus precipimus restaurandum, corroborantes denuo preceptum istud super eisdem rebus.