Agobert, évêque de Chartres, ému per les prières d’Albert, abbé de Marmoutier, lui permet de construire une église à Orchaise. Il Paffranchit de tous droits et redevances, du consentement de l’archidiacre et autres dignitaires de son église. – Il en délivre un diplôme qu’il fait mettre sous l’inviolabilité du sceau royal.
Datierung: 1060
Conditor noster et reparator dominus inter praeceptorum suorum documenta exemplo suo justis petitionibus praesto esse nos debere jnstruens, nulli petenti quod justum est precipit denegare. Cuius praecepto tanto devotius nos expedit obedire, quanto maiora quam ceteri ab jpso videmus possidere. Unde ego Agobertus, non quidem meis meritis, sed gratia Dei carnotenus episcopus, scire vos volo, quicumque nobis jn hanc sacrosanctam carnotensis ecclesiae sedem per ventura saecula successuri estis episcopi, simulque clerum omnem et populum, ad quorum notitiam huius nostri scripti series poterit pervenire, venerabilem abbatem maioris monasterii Albertum humili nostris auribus jnnotuisse prece. ut ex nostra expressa [ei] permissione edificare ecclesiam jn quodam loco nostrae dioceseos Orcicasa dicto concederetur, qui equidem locus preterfluentis Sisciae fluvii ripe, jn orientali jngressu silvae quam vocant Blimartium adjacens jn pago blesensi consistit. Habebant autem monachi sancti Martini (quorum ipse erat pastor) in territorio tricassino villam quamdam Juuiniacum [Viciniacum] nomine, quam eis cum omnibus sibi adiacentibus, post mortem Odonis comitis, filii eius Teobaldus et Stephanus comites atque eorum mater Ermangardis donaverant, quae pro eo quod quasi [a suis] exclusa finibus, et semota procul jllis videbatur, dari sibi pro ea jn mutua vicissitudine partem quamdam praedictae silvae, quae propinquior ac vicinior suis erat terris, jamdictum comitem Teobaldum paucis ante annis rogaverant. Cuius jussu cum hec eadem pars silvae mensura leugae unius quaqua versum ab orientali plaga determinata et eisdem monachis tradita fuisset, contigit memoratum locum jnfra eamdem determinationem contineri. In hoc ergo loco Orcicasa superius nominato, cum prefato abbati novam fundare ecclesiam in honorem sancti Bartholomei appostoli placuisset, et a nobis perficiendi licentiam, ut dictum est, requisivisset, hoc etiam nos similiter deprecatus est, quatenus sanctum Martinum heredem ex ea et ab omni venditione et comparatione, a synodo vel circada, ab omni debito et parata absolutam jnstitueremus. Nos vero tanti viri precibus non annuere nefas esse putavimus, quippe qui jndubitanter crederemus et respuere eas non parui nobis esse periculi, et suscipere maximae mercedis. Quandoquidem tam jpse quam eius sancta congregatio sub se Domino [Deo] militans, pro hoc sibi jnpenso beneficio non solum nos et successores nostros, sed etiam clerum nostrum magnifice apud Dominum [Deum] suis orationibus juvare possint. Hac itaque consideratione permoti, ob nostrae in primis successorumque nostrorum seu clericorum quorum concilia et voluntate jd fecimus, nec non etiam dominorum nostrorum piissimorum regum Philippi scilicet et matris eius Agnetis animorum redemptionem, amico ac familiari nostro sepedicto abbati et congregationi eius, ut pro nobis orare eis libeat, nostram jn omnibus secundum eiusdem abbatis sui petitionis tenorem accommodavimus auctoritatem, fabricare scilicet ecclesiam jn eo quo diximus loco sicut vellet, quae, ex nostra liberalitate, favore etiam domni Arnulphi archidiaconi nostri, qui jn illis tunc partibus ubi fabricanda erat ecclesia archidiaconatus sui gererat officium, vel caeterorum, ut premissum est, clericorum nostrorum, tale jn perpetuum obtineret privilegium, ut sanctus Martinus ex ea heres fieret, et ab omni venditione et comparatione, a synode vel circada, ab omni debito et parata absoluta esset. Qua de causa preceptum jstud fieri jussimus jn assertionem nostrae auctoritatis, atque liberalitatis, ut per illud servi Dominj [Dei] a nobis sibi concessa stabili firmitate possideant et deffendant, si forte cuiuspiam jmportunitas exegerit adversantis, et hoc sit semper jllis in monumentum, quantum beneficium a sancta carnotensi ecclesia [sede] sunt consecuti. Quod etiam ut inconcussum et jrrefragabile jn seculum perseveret jn capitulo dominae nostrae virginis perpetuae Mariae coram canonicis nostris, quibus illud presantavimus, lectum, testimonio cunctorum approbatum et corroboratum est, quorum nonnulli jn assignationem subscribuntur veritatis. Ego quoque ipse illis consentiens crucis jn eo sacrae manu propria exaravi effigiem, et ad supplementum firmitatis, precibus etiam, apud praedictos dominos nostros serenissimos reges nostros obtinui, ut regio sigillo, sicut est cernere, contra pravorum vexationes muniretur.
S. Agoberti episcopi +. S. Hugonis decani. S. Arnulphi archidiaconi. S. Ingelranni cancellarii. S. Hildegarii subdecani. S. Sigonis archidiaconi. S. Roberti subcantoris. S. Adelardi archidiaconi. S. Guillermi prepositi. S. Guimberti capiciarii. | S. Ascelini brittonis. S. Huberti stannei S. Gualterii blesentis. S. Odonis filij Martini. S. Aldrici praepositi sancti Carauni. S. Fulberti nepotis Fulberti episcopi. S. Raginaldi. |
S. Guarini basini. S. Osberti presbiteri. S. Herberti presbiteri. S. Herberti rufi. S. Bernardi. S. Leodegarii. S. Rodulfi. S. Gerogii filii Herbranni. S. Iuonis grammatici. S. Gausberti. | S. Fulcolini nepotis Joannis. S. Aldrici [Alerici] clerici episcopi. S. Gualterii presbiteri. S. Giroaldi [Giroardi]. S. Vuidonis filii Gaulini. S. Hilonis. S. Gausberti jndocti. |
Signum Philippi gloriosissimi regis.
Eustachius notarius ad vicem Balduini recognovit.
Datum [data] septimo calendas decembris, anno primo Philippi gloriosissimi regis. Actum apud Stampensi castrum [castro]. In Dei nomine feliciter. Amen. Indictione decima quarta.