Les religieux de Stavelot essaient de détourner Wibald de son projet de renoncer au gouvernement de leur abbaye.
Datierung: [1147, octobre]
Domino et patri suo venerabili Stabulensi abbati Wibaldo frater Robertus cum omnibus Stabulensibus, viriliter agere et confortari in Domino.
Acceptis, amantissime pater, sinceritatis vestrae litteris, quae animi non commoti, set futura precaventis, non fluctuantis, set tempora, mores et pondera rerum considerantis, intentionem aperiebant, ac per hoc deliberationis vestrae vias demonstrabant, appositus est nobis dolor super dolorem. Nam cum simus in hoc constituti, ut cum non transierit apud nos unum ve, aliud et aliud superveniat; cum unus nunciorum Job loquatur, et alius sine dilatione veniat ; cum Deus noster opposuerit nubem sibi, ne oratio transeat, tum maxime viscerabiliter doluimus, cum nos, qui in oppressionibus nostris frequenter vestris consolationibus sublevari consuevimus, nunc demum in necessitate positos a vestrae paternitatis dulcedine pro quavis causa destitui debere intelleximus. Set nunquam Lie vel Rachel datus est libellus repudii, nunquam bonus pastor viso lupo officium pastoris deseruit. Set et de manu speculatoris negligentis sanguis pereuntis requiritur. Non debet pietas patris suos filios abdicare. Ceterum si de retentione abbatiae Corbeiensis agitur, prima vocatio, prima sponsa respicienda potius est et tenenda. Nam et recolit prudentia vestra, quod quando tam litteris et peticione domni regis et principum quam Corbeien sis ecclesiae ad regimen ejusdem ecclesiae vocabimini, prestitus a nobis potius estis quam datus, ut emancipationem vel abrenuntiationem Stabulensis ecclesiae nemo intelligeret. Quod quia viva voce et scriptis tunc sufficienter quibuscumque significavimus, vos conventus et capituli nostri super hoc recognita sinceritate, et veritate rei juste librata, nunquam ab animo Stabulensem ecclesiam, matrem vestram, educatricem vestram, sponsam vestram avellatis; nunquam fratrum vestrorum; filiorum vestrorum non tam adoptionis quam uteri, curam deseratis. Nec enim bonum est, ut qui divitiis ecclesie Corbeiensis secundum promissum adjuvari expectabamus, ejus nunc occasione a vestrae paternitatis sollicitudine destitui debeamus. Spreta ergo omni titubatione cordis, ad diligentes vos quantocius redite, et in necessitate multa constitutis cum Dei adjutorio expectantibus vos consilii vestri manu presentialiter subvenite.