L’abbé Wibald expose aux religieux de Stavelot les raisons qui le retiennent loin d’eux et les prie de supporter patiemment son absence.
Datierung: [1150, fin mai]
Frater Wibaldus Dei gratia Stabulensis aecclesiae servus Roberto venerabili decano et ceteris dilectis filiis Stabulensis aecclesiae fratribus benedictionem et vitam usque in seculum.
Meminit dilectio vestra, quanta vigilantia, quanta devotione in sublevandis et promovendis rebus dilecte matris nostrae Stabulensis aecclesiae semper intenti fuerimus; quod et deinceps non segniori instantia, in quantum Deus laboribus nostris adesse dignabitur, faciemus. Nam quod ad sublevandas necessitates vestras, mox ut a servitio domniregis et a curia ipsius expediti fuimus transire ad vos distulimus, impedierunt nos multiplices curae et gravissimi labores, quos in Corbeiensi aecclesia suscepimus. _ _ _ Proinde dilectissimam nobis fraternitatem vestram rogamus, ut moram nostram et absentiam equanimiter, quemadmodum sepe consuevistis, ut dilecti filii sufferatis et defectus vestros in ea caritate qua nos diligitis, pacienter toleritis; et maxime his diebus festis, in quibus major concursus populi et major frequentia apud vos esse solet, ne alicui paupertas vestra appareat, diligentius caveatis. Ceterum prepositum vestrum et cellerarium et ante exitum nostrum a vobis viva voce et postmodo per litteras nostras studiose commonuimus, quatinus cum omni diligentia curarent, ne aliquam negligentiam in prebenda vestra paciamini. Quam commonitionem nostram si bene servaverunt, non parvam gratiam sibi apud nos collocaverunt; si autem neglexerunt, non modicum nostram benivolentiam offenderunt. Mandavimus preterea decano ut, si illi neglexerint, ipse tamen non negligat ac de communi consilio sive de rebus aecclesiae sive undecunque possit, si ita necesse fuerit, usque ad reditum nostrum defectus vestros suppleat. Ante omnia autem unanimitatem vestram intime monendo rogamus, ut benivolentia illa qua nos sepe portastis, etiam nunc defectus vestros et moram nostram ferre curetis; quatinus in adventu nostro ad subveniendum necessitati vestrae tanto promptiores et alacriores nos inveniatis, quanto benigniores vos interim nobis inpacientia vestra exhibueritis. Obsecramus etiam universitatem vestram, ut omnipotentis Dei misericordiam super nos et vestram atque Corbeiensem aecclesiam attentius invocare studeatis, ut ille pater pius, qui visitat in virga iniquitates nostras et in verberibus peccata nostra, misericordiam tamen suam a nobis et ab aecclesiis suis non dispergat.